Ποια Ελλάδα θέλουμε εμείς

Μέσα σε δύο ημέρες η εικόνα στο κέντρο των Αθηνών έθεσε το δίλημμα της εποχής μας: Ποιον τρόπο ζωής επιλέγουμε; Ποια είναι η εικόνα του ιδανικού που έχουμε σχηματίσει στις συνειδήσεις μας; Πώς επιθυμούμε να εξελιχθεί ο κόσμος; Τι διαλέγουμε; Τους διαστροφικούς διαταραγμένους, που τοποθετούν την ελληνική σημαία στα αχαμνά τους και ασχημονούν μπροστά στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου, ή τους οικογενειάρχες, που βάζουν την ελληνική σημαία στους ώμους τους και παρελαύνουν μαζί με τις οικογένειές τους, εκδηλώνοντας την αφοσίωσή τους στην πατρίδα, τον σεβασμό τους στη θρησκεία και την αγωνία τους για τον θεσμό της οικογένειας;

Το Σάββατο η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων είδε εικόνες που παραπέμπουν όχι απλά σε παρακμή, αλλά σε μια ανεξέλεγκτα επιταχυνόμενη έκπτωση του ανθρώπινου είδους, οι οποίες δεν χρειάζεται να επαναληφθούν λεπτομερώς ούτε καν σε κείμενο. Διαδόθηκαν σε τέτοια έκταση και επαναλήφθηκαν τόσο πολλές φορές, ώστε ελάχιστοι είναι εκείνοι που δεν κατάλαβαν τι σημαίνει «παρέλαση ομοφυλόφιλης υπερηφάνειας» και δεν συνειδητοποίησαν πού οδηγεί τον πολιτισμό της Δύσης η κτηνώδης και αντιδημοκρατική Νέα Τάξη, η οποία χρησιμοποιεί τεχνητές κρίσεις και διακρίσεις για να κυβερνά τυραννικά τις πλειοψηφίες μέσω των μειοψηφιών.

Την Κυριακή, για πρώτη φορά, υπήρξε μια θετική απάντηση στη νεοταξική πρόκληση. Ο λόγος γίνεται για την Παρέλαση Γονιμότητας, μια από τις λαϊκές εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του διήμερου φεστιβάλ το οποίο συνδιοργάνωσαν η Ελληνική Εταιρία Αναπαραγωγικής Ιατρικής και το International Health Tourism Center.

Στην Παρέλαση Γονιμότητας πήραν μέρος κανονικοί, εχέφρονες άνθρωποι, οικογενειάρχες που αγαπούν την Ελλάδα και αγωνιούν για τη σταδιακή μείωση του πληθυσμού και την επαπειλούμενη διαγραφή του Γένους μας από τα «μητρώα» των ζώντων και δρώντων εθνών.

Εικόνες και από τις δύο εκδηλώσεις είδαμε (αν και η παρέλαση της «ομοφυλόφιλης υπερηφάνειας» υπερπροβλήθηκε), και κάθε πολίτης οφείλει, γνωρίζοντας τις θέσεις και τις επιδιώξεις κάθε πλευράς, να διαλέξει. Από τη μια, η ιδεολογικοποιημένη σήψη, η παρακμή και ο θάνατος, και, από την άλλη, οι παραδοσιακές αξίες και η επιβίωση.