Από το κακό στο χειρότερο

Η Κεντροαριστερά στη χώρα μας, ως ιδεολογία αλλά και ως πρακτική, ταυτίστηκε με το ΠΑΣΟΚ – κάτι που φανερώνει την οικτρή κατάστασή της και την ένδεια σε ιδέες και σε πρόσωπα αξίας. Το ΠΑΣΟΚ ήταν η πολιτική δύναμη που μετέτρεψε μια χώρα ευρωπαϊκή, με νόμισμα ισχυρό και καλή οικονομία, αξιόμαχες Ενοπλες Δυνάμεις, κοινωνία ενωμένη, βιομηχανία ακμαία και θεσμούς λειτουργικούς, σε ένα υβρίδιο τριτοκοσμικής μπανανίας και ανελεύθερου κράτους της ανατολικής Ευρώπης την εποχή της ΕΣΣΔ. Αυτό δεν το «κατόρθωσε» με μια περίοδο διακυβέρνησης αλλά σε αρκετές, και για τη δημιουργία της συλλογικής νόσου εργάστηκαν και συνεργάστηκαν όλες οι κατά καιρούς ηγεσίες του κόμματος.

Ωστόσο, ακόμα και αυτός ο χώρος, στον οποίον οι πολίτες χρεώνουν μεγάλο μέρος από τα χάλια του κράτους και τις παθογένειες της κοινωνίας, βαίνει από το κακό στο χειρότερο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ανεξέλεγκτης κατρακύλας της απαξιωμένης Κεντροαριστεράς είναι ο παραγκωνισμός, από τη Φώφη Γεννηματά, του Βαγγέλη Βενιζέλου, προς όφελος του Γιώργου Καμίνη.

Ο μεν ήταν ένα ικανό -μόνο στη δημοκοπία και στο φαίνεσθαι- στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, το οποίο είχε και έχει φιλοδοξίες υπερβολικά δυσανάλογες προς την πολιτική του εμβέλεια και τις δυνατότητες. Ο δε έχει διακριθεί για την ηχηρή αποτυχία του να διοικήσει τον ιστορικότερο και ενδοξότερο δήμο της Ευρώπης: την Αθήνα.

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος αποχώρησε από το ΚΙΝ.ΑΛ., τη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ, επειδή η πρόεδρός του Φώφη Γεννηματά αποφάσισε να μην του χαρίσει μια άνετη εκλογή με μια βουλευτική υποψηφιότητα στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας, αλλά να προτιμήσει γι’ αυτόν τον ρόλο τον Γιώργο Καμίνη, τον άνθρωπο που επί των ημερών του η Αθήνα μύριζε σαν χημική τουαλέτα, είχε την εγκληματικότητα φαβέλας και φαινόταν σε μεγάλο μέρος της σαν χωματερή.

Το ΠΑΣΟΚ, που τώρα προσπαθεί να κρύψει τα ανομήματα του παρελθόντος του πίσω από την «ταμπέλα» ΚΙΝ.ΑΛ., περνάει από την εποχή Βενιζέλου στην εποχή Καμίνη. Μια εξέλιξη που προδιαγράφει το άδοξο φινάλε…