«Αρχή άνδρα δείκνυσι» έλεγαν οι αρχαίοι, αλλά με τις σημερινές εκλογές κανείς δεν γνωρίζει ποια θα είναι αυτή η αρχή! Στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών αναμένεται να δοθεί το χρίσμα του τοπικού άρχοντα από τον ίδιο τον λαό. Ομως αυτό το «χρίσμα», λόγω του εκλογικού νόμου που πέρασε ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να μην έχει τελικά και τόσο μεγάλη σημασία. Σε πολλές περιπτώσεις ίσως αποδειχθεί κενό περιεχομένου, μια και ο νόμος διανέμει τις έδρες στα τοπικά συμβούλια με τρόπο αναλογικό, σε τέτοιον βαθμό, ώστε μπορεί να οδηγήσει σε ακυβερνησία και τελικά ο έλεγχος των δήμων και των Περιφερειών να καταλήξει να ασκείται (πλημμελώς και όχι προς όφελος των τοπικών κοινωνιών) από το κράτος!
Με λίγα λόγια, και αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης θα έχει πολλή «φιλολαϊκότητα» και «εκδημοκρατισμό» στην επιφάνεια, χάος στην εφαρμογή και συγκεντρωτισμό στην κατάληξη της προσχεδιασμένης και σκόπιμης κρίσης.
Σε κάθε περίπτωση, αν δεν σχηματίζεται μια ισχυρή πλειοψηφία στα δημοτικά ή στα περιφερειακά συμβούλια, ο δήμαρχος και ο περιφερειάρχης δεν πρόκειται να έχουν καμία ισχύ ώστε να ασκήσουν την πολιτική που προτείνουν και για την οποία, άλλωστε, έχουν ψηφιστεί από τους πολίτες.
Είναι περιττό να αναφερθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι μια από τις χώρες που φημίζονται για την κουλτούρα συνεργασίας στην άσκηση πολιτικής, είτε σε τοπικό είτε σε εθνικό επίπεδο. Αυτό είναι καλό να διορθωθεί, αλλά υπό όρους και συνθήκες που δεν θα βλάψουν την κοινωνία. Επίσης, είναι εθνικώς επικίνδυνο να «εκβιάζεται» εμμέσως ή αμέσως η πλειοψηφία από τις ομάδες των τοπικών συμβουλίων που εκφράζουν διάφορα μικρά «καπετανάτα» και ισχνές κοινωνικές μειοψηφίες.
Οποιοσδήποτε είναι στοιχειωδώς πραγματιστής και ασχολείται με τα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα προτιμούσε να αλλάξει αυτός ο νόμος και να μη γίνονται οι Ελληνες πολίτες «πειραματόζωα» όσων θέλουν να επιβάλουν τις ιδεοληψίες τους στους άλλους. Η επόμενη κυβέρνηση οφείλει να παρακολουθήσει στενά τις μετεκλογικές εξελίξεις στους δήμους και στις Περιφέρειες, και να επέμβει νομοθετικά ώστε να θεραπεύσει τις συνέπειες της ακυβερνησίας που είναι πιθανό να προκύψει.
Φυσικά, όλα τα παραπάνω θα κριθούν εκεί όπου κρίνεται κάθε πολιτικός και κάθε πολιτική: στην πράξη! Εως σήμερα οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν ακούσει πολλά λόγια και υποσχέσεις επί παντός ζητήματος, αλλά έχουν δει ελάχιστα να υλοποιούνται.
Οι δήμαρχοι, οι περιφερειάρχες, οι δημοτικοί, περιφερειακοί και διαμερισματικοί σύμβουλοι οφείλουν να ασχοληθούν γρήγορα, εντατικά και με πρακτικό πνεύμα με την καθημερινότητα των Ελλήνων. Εκεί θα φανεί αν τελικά άξιζε να εκλεγούν ή αν ανήκουν στην πλειοψηφική παράταξη της «χαμένης ψήφου».
Μ.Η.Τ. 232120