Μια φράση που διαρκώς διαψεύδεται στην Ελλάδα είναι ότι τα πράγματα «δεν μπορούν να πάνε χειρότερα»
Συνήθως πάνε χειρότερα και, όταν ξεκινήσει μια κατηφόρα, αποδεικνύεται ακόμα μεγαλύτερη από την προηγούμενη, η οποία θεωρείτο πρωτοφανής και εκτός… ανταγωνισμού.
Τα πράγματα δεν πάνε χειρότερα μόνο στο εξωτερικό πεδίο. Η οικονομία, η εθνική άμυνα, η ασφάλεια των πολιτών, η δημόσια εκπαίδευση, το σύστημα υγείας και η οργάνωση του δημόσιου τομέα βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση από εκείνη που επικρατεί στις συνειδήσεις ορισμένων προσώπων και από αυτήν που βλέπουμε σε συλλογικότητες και πολιτικούς φορείς.
Τα προαναφερθέντα αφορούν φυσικά και το συνέδριο της μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ, του λεγόμενου ΚΙΝ.ΑΛ. Σε αυτή τη σύναξη, οι λιγοστοί Ελληνες που… αντέχουν τέτοιου είδους συγκινήσεις είχαν την ευκαιρία να δουν, να ακούσουν και να παρακολουθήσουν τις κινήσεις των πρωταγωνιστών της καταστροφής της πατρίδας μας. Εκείνοι που τίναξαν τα Ταμεία στον αέρα, «κατάπιαν» τα Ιμια και το «ευχαριστώ» του Σημίτη στους Αμερικανούς, ανέχθηκαν την παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους, βοήθησαν να γίνει πράξη η «δημιουργική» λογιστική που μας οδήγησε απροετοίμαστους στην ευρωζώνη, συναίνεσαν στα Μνημόνια και ανέδειξαν προσωπικότητες, όπως ο Ακης Τσοχατζόπουλος, ο Γιάννος Παπαντωνίου, ο Τάσος Μαντέλης και ο Θεόδωρος Τσουκάτος, μαζεύτηκαν όλοι μαζί υπό νέα «διεύθυνση» και νέο όνομα για να πουν τι; Οτι έχουν τις λύσεις για τα προβλήματα της Ελλάδας!
Το κόμμα αυτό έκανε συνέδριο ποντάροντας στην αμνημοσύνη του κοινού. Μάλλον όλοι τούτοι θεωρούν ότι οι Ελληνες δεν μπορούν να ανακαλέσουν στη μνήμη τους το πρόσφατο παρελθόν, επειδή η συνέχιση της κρίσης και η κλιμάκωσή της στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν λειτουργήσει όπως ακριβώς λειτούργησε ο νόμος περί ευθύνης υπουργών του Βαγγέλη Βενιζέλου· δηλαδή, πίστεψαν ότι η απογοήτευση από την κυβέρνηση και η πάροδος του χρόνου θα οδηγούσαν στην πολιτική παραγραφή των λαθών, των εγκλημάτων και των παραλείψεών τους.
Πλανώνται οι του ΚΙΝ.ΑΛ., αν ποντάρουν στη λήθη. Τίποτα και κανείς δεν ξεχνιούνται. Τα φαντάσματα εξορκίζονται, δεν ψηφίζονται…
Μ.Η.Τ. 232120