Η συζήτηση που διεξήχθη χθες στη Βουλή για το δημογραφικό πρόβλημα ήταν καταρχάς μια θετική εξέλιξη. Αυτό ουδείς καλοπροαίρετος μπορεί να το αμφισβητήσει. Μάλιστα είναι κάτι που θα έπρεπε να έχει συμβεί προ πολλού και όλες οι πολιτικές δυνάμεις να έχουν αναλάβει τις ευθύνες τους.
Από την άποψη αυτή ισχύει το «κάλλιο αργά, παρά ποτέ». Δόθηκε η δυνατότητα να ακουστούν από το πιο επίσημο βήμα οι οδυνηρές αλήθειες σχετικά με τη συρρίκνωση που αντιμετωπίζει ο πληθυσμός της Ελλάδας και να τεθεί επί τάπητος ένα θέμα που δεν αποτελεί απλώς μια απειλή για τον Ελληνισμό, αλλά είναι πραγματικά μια βραδυφλεγής βόμβα.
Τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στο επιστημονικό πόρισμα είναι συγκλονιστικά και συνάμα τραγικά. Από μόνα τους θα έπρεπε να έχουν σημάνει γενικό συναγερμό. Χωρίς περιστροφές, μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια οι Ελληνες κινδυνεύουμε να είμαστε έως και κατά 2.500.000 λιγότεροι. Δηλαδή σχεδόν το ένα τέταρτο του σημερινού πληθυσμού της χώρας μας απειλείται με «εξαφάνιση».
Αν πάντως οι αρχηγοί των κομμάτων έβαλαν χθες, προς στιγμήν, στην άκρη τις προεκλογικές αψιμαχίες και διαμόρφωσαν μια διαφορετική «ατμόσφαιρα» που είναι πολύ σπάνια έως ανύπαρκτη στην ελληνική Βουλή, είναι γεγονός ότι δεν κατάφεραν να σταθούν με αξιώσεις μπροστά σε αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα. Οι τοποθετήσεις που ακούστηκαν απέχουν πολύ από τις αποφάσεις που χρειάζονται για να αντιμετωπιστεί όσο γίνεται πιο γρήγορα το πρόβλημα. Αν ο κ. Τσίπρας πιστεύει επί παραδείγματι ότι το δημογραφικό στη χώρα μας μπορεί να λυθεί μέσω της «ελληνοποίησης» των μεταναστών, όπως είπε στην ομιλία του, τότε η συζήτηση δεν γίνεται μόνο προς λάθος αλλά και προς επικίνδυνη κατεύθυνση. Αντιλαμβάνεται πολύ εύκολα κανείς πού θα οδηγούσε μια τέτοια «συνταγή» και ποιες παγίδες θα έκρυβε για το ελληνικό έθνος, ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη από πολλές πλευρές συγκυρία. Από την άλλη πλευρά, ούτε η πολιτική των «επιδομάτων» στην οποία φάνηκε να εστιάζει ο κ. Μητσοτάκης αποτελεί ουσιαστική και μακροπρόθεσμη απάντηση.
Η πολιτική τάξη της χώρας, για να μην αποδειχθεί άλλη μια φορά κατώτερη των περιστάσεων, οφείλει να προχωρήσει σε σοβαρές υπερβάσεις -ακόμη και των ίδιων των αγκυλώσεών της- και να πάρει γενναία μέτρα υπέρ των Ελλήνων, να προσφέρει αποφασιστικά κίνητρα για τη γρήγορη αναστροφή του προβλήματος. Ας δουν τι έκανε για τη δική του πατρίδα ο Ορμπαν και -γιατί όχι;- ας τον μιμηθούν. Αντί να τον «ξορκίζουν»…
Μ.Η.Τ. 232120