ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΙ

Κάποιοι εκλεγμένοι προσπαθούν να βρουν τον μήνα που τρέφει τους έντεκα. Δεν θέλουν να υπηρετήσουν το έθνος, τον λαό και την πατρίδα. Η φιλοδοξία τους είναι κάπως πιο ταπεινή: να μη σταματήσουν να εισπράττουν τον… βασιλικό μισθό του βουλευτή. Επίσης, οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι καιροσκόποι θέλουν και τα σημαντικά προνόμια που προβλέπονται για όσους προτιμώνται από τους πολίτες ώστε να τους εκπροσωπούν. Το φαινόμενο δεν εκπλήσσει κάποιον, είναι σύμφυτο του συστήματος, αλλά τον τελευταίο καιρό έχει ενταθεί.

Η κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών έχει προκαλέσει ρηγματώσεις στο πολιτικό σκηνικό και στους κύκλους της πλειοψηφίας έχει δημιουργηθεί ανησυχία για την ευστάθεια του κυβερνητικού σχήματος. Αντί, δηλαδή, να ανησυχούν για την υποθήκευση του μέλλοντος της Ελλάδας στις ξένες δυνάμεις και για την εκχώρηση των οσίων και των ιερών της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς ιστορικούς διαρρήκτες, αγχώνονται για τη διαιώνιση της παρουσίας τους στην εξουσία. Αυτό έχει συνέπεια οι διεργασίες στο παρασκήνιο να είναι πυρετώδεις και κάτω από το τραπέζι να κλείνονται συμφωνίες για τη μεταπήδηση από το ένα κόμμα στο άλλο – κι αυτό, φυσικά, όχι για «ιδεολογικούς» λόγους.

Οι ιδεολογίες όλων των κομμάτων είναι λίγο πολύ γνωστές. Δεν μπορεί να γίνει πιστευτός κάποιος που εξελέγη με κόμμα της αντιπολίτευσης και αποφασίζει (λίγο πριν από τις εκλογές και τη συζήτηση στη Βουλή για τη Συμφωνία των Πρεσπών) ότι «πείστηκε» από τις ιδέες και τις πρακτικές που ακολουθεί η κυβέρνηση. Κάτι τέτοιο υποτιμά και τη νοημοσύνη των συναδέλφων του, αλλά και των Ελλήνων εκλογέων.

Οι μετακινήσεις και οι διαφοροποιήσεις σε αυτή τη συγκυρία δεν μαρτυρούν τίποτε άλλο παρά ιδιοτέλεια και συναλλαγή με την εξουσία. Από την άλλη, αν κάποιος διαπιστώνει ότι με το κόμμα και την ηγεσία του τον χωρίζουν πολύ περισσότερα πράγματα απ’ όσα τον ενώνουν, μπορεί κάλλιστα να παραιτηθεί από την έδρα του και να προβεί σε όποια κίνηση και «μετεγγραφή» θέλει. Η παραίτηση από αξιώματα και προνόμια είναι η μοναδική απόδειξη ότι κάποιο πρόσωπο υπηρετεί αρχές και αξίες και όχι κάποιου άλλου είδους συμφέροντα.

Ούτως ή άλλως, το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι διαμορφωμένο έτσι ώστε οι βουλευτές να μην εκλέγονται από ανεξάρτητα ψηφοδέλτια και λίστες προσωπικοτήτων, αλλά μέσω των κομμάτων. Οι πολίτες επιλέγουν πρόσωπα από τα κομματικά ψηφοδέλτια. Αν κάποιος βουλευτής δεν παραιτηθεί από το αξίωμά του και μετακινηθεί σε άλλο κόμμα, τότε ποιο κοινό εκπροσωπεί; Μόνο τον εαυτό του και εκείνους που του έχουν κάνει την πιο συμφέρουσα «προσφορά».

Κουτοπονηριές σαν τις προαναφερθείσες υπονομεύουν το πολίτευμα και ακυρώνουν την έξωθεν καλή μαρτυρία όσων τις υποστηρίζουν.