Είναι απίστευτα αυτά που συμβαίνουν όσον αφορά το μεταναστευτικό πρόβλημα. Αυτοί που το δημιούργησαν, όλοι εκείνοι που φταίνε για την τραγωδία την οποία ζουν εκατομμύρια άνθρωποι, αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους, «πυροβολούν» όποιον έχει αντίθετη άποψη.
Η υποκρισία, δηλαδή, όλων όσοι αντί να δικάζονται ως εγκληματίες πολέμου κουνούν και από πάνω το δάχτυλο έχει ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής. Στο στόχαστρό τους μπήκε πριν από λίγες ημέρες ο υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας Ματέο Σαλβίνι.
Ο άνθρωπος αποκάλυψε την τεράστια προπαγάνδα που γίνεται γύρω από το θέμα για να θησαυρίζουν κάποιοι (ΜΚΟ, κράτη που βρίσκουν φτηνά εργατικά χέρια, άλλοι, που παίζουν γεωπολιτικά παιχνίδια κ.λ.) και έπεσαν άπαντες να τον φάνε!
Ζητούν το κεφάλι του «στο πιάτο», γιατί τους είπε κατάμουτρα την αλήθεια, ότι δηλαδή δεν μπορούν να συνεχίζουν αυτό το παιχνίδι σε βάρος της χώρας του. Μάλιστα, πρόσθεσε: «Πέντε εκατομμύρια Ιταλοί σε κατάσταση απόλυτης ένδειας κάνουν απεργία πείνας καθημερινά, χωρίς την κάλυψη των δημοσιογράφων και των καλοθελητών. Πρώτα οι Ιταλοί».
Και αυτή είναι η αλήθεια: Οτι στις χώρες του Νότου, όπου η γερμανική μπότα επέβαλε τα Μνημόνια και τις σκληρές λογικές λιτότητας, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι υποφέρουν, αλλά κανείς δεν ασχολείται μαζί τους. Την ίδια ώρα, κάθε ιστορία παράνομου μετανάστη γίνεται πρώτο θέμα παντού, για να πιέζουν κυβερνήσεις και λαούς.
Και, αντί η Ελλάδα, που υποφέρει όσο καμία άλλη χώρα από το Μεταναστευτικό, να συνταχθεί με αυτή την άποψη, δηλαδή ότι «πρώτα οι Ελληνες», που υποφέρουν και δεν έχουν να ζήσουν, όλοι σώπασαν μπροστά στις επιθυμίες της Μέρκελ. Οι κυβερνώντες και τα πολιτικά κόμματα δεν λένε να καταλάβουν την αλλαγή που γίνεται. Προτιμούν -για να μην τους κατηγορήσουν- να μετατρέπουν την Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών, αντί να στηρίξουν στην πράξη αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να σταματήσει ο πόλεμος και να τους απορροφήσουν οι χώρες που μπορούν να τους ζήσουν σε κάθε επίπεδο.
Αποτέλεσμα, όλοι να θωρακίζονται, με πρώτες τις χώρες του Βίσεγκραντ, αλλά πλέον και τη Γερμανία και εμάς να πέφτουμε στην παγίδα ενός κακώς νοούμενου ανθρωπισμού – που είναι για όλους τους άλλους, πλην των Ελλήνων που ακόμη υποφέρουν.