Ασύμμετρος ερασιτεχνισμός

Τελικά η κυβέρνηση αυτή κατάφερε να οδηγήσει τις σχέσεις Αθήνας – Μόσχας στον πάγο. Επιτυχία που μόνο ο αλήστου μνήμης Γιώργος Παπανδρέου είχε καταφέρει διαλύοντας εν μια νυκτί, για να γίνει αρεστός στους Αμερικανούς, ό,τι είχε πετύχει ο Κώστας Καραμανλής, ο μόνος ίσως πρωθυπουργός των τελευταίων χρόνων που είχε καταφέρει να… λιώσει τους πάγους στις σχέσεις Ελλάδας – Ρωσίας. Κάτι που, ως γνωστόν, πλήρωσε. Κανείς δεν διαφωνεί στο ότι άπαντες πρέπει να καταλάβουν ότι η Ελλάς δεν είναι ξέφραγο αμπέλι για να κάνουν κάθε χώρα και κάθε κατάσκοπος τα παιχνίδια τους σε βάρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας.

Αλλά το σημείο αυτό από το να γκρεμίζεις σχέσεις με έναν λαό που θα μπορούσε να είναι το πολιτικό – διπλωματικό σου αντίβαρο απέχει πολύ. Δυστυχώς το ΥΠΕΞ και σε αυτόν τον τομέα κινήθηκε με αρκετό ερασιτεχνισμό. Πίστευε ότι η κίνησή του δεν θα προκαλούσε αντιδράσεις, την ώρα που η Μόσχα έχει μια σειρά από λόγους για να διαπιστώνει ότι η κυβέρνηση ξαφνικά γέρνει υπερβολικά πολύ προς το Ατλαντικό Σύμφωνο. Αυτό, όπως αναμενόταν, έχει αντιδράσεις σε πολλά επίπεδα. Και ρωτούμε: Εχει την πολυτέλεια η χώρα μας, με τόσα εθνικά ζητήματα ανοιχτά, να σπρώχνει τη Ρωσία στην αγκαλιά της Αγκυρας;

Υπάρχει έστω και ένας ο οποίος θεωρεί ότι δεν θέλουμε τη Ρωσία στο πλευρό μας, πάντα σε ένα πλαίσιο σεβασμού και κανόνων που θα τηρούνται και από τις δύο πλευρές; Διότι, τουλάχιστον με βάση αυτά που είδαν το φως της δημοσιότητας, τέτοια σύγκρουση στις σχέσεις μας με τη Μόσχα δεν δικαιολογείται. Θα προτείναμε στο ΥΠΕΞ να βρει τρόπους να κλείσει το μέτωπο και να σταματήσει «να κλείνει το μάτι» μόνο στις ΗΠΑ.

Η συγκρουσιακή πορεία με τη Μόσχα μόνο έναν χαμένο θα έχει, και αυτός δεν θα είναι η Ρωσία. Η τέχνη της διπλωματίας, ιδιαίτερα χωρών που βρίσκονται σε καυτές περιοχές όπως εμείς, είναι να ισορροπεί σε ένα τεντωμένο σχοινί. Στόχος, να αυξάνει τους φίλους και να περιορίζει τους εχθρούς.

Και μη μου πει κανείς ότι με τους χειρισμούς που κάναμε -και μάλιστα δημοσίως- κερδίσαμε φίλους. Εκτός αν ο στόχος ήταν άλλος: Να δείξουμε σε κάποιους ότι είμαστε βασιλικότεροι του βασιλέως. ΟΚ, κατανοητό. Με τι ανταλλάγματα; Αυτό θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε. Διότι μπορεί να ανήκομεν εις την Δύσιν, όπως έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αλλά από την άλλη μια εθνική πολιτική ανεξαρτησίας (πρώτα η Ελλάς) είναι πάντα επιβεβλημένη.