Ανοχύρωτη η χώρα, ήξερε κάτι η ΕΥΠ;

Ανοχύρωτη βρέθηκε για άλλη μία φορά η χώρα μας. Ο απολογισμός είναι τραγικός. Δεκάδες ανθρώπινες ζωές χάθηκαν, εκατοντάδες τραυματίες δίνουν τη μάχη για να κρατηθούν στη ζωή, περιουσίες καταστράφηκαν, το οικοσύστημα δέχτηκε τεράστιο πλήγμα. Τα παθήματα δυστυχώς δεν έχουν γίνει, σε όλα τα επίπεδα, μαθήματα και ο θρήνος απλώνεται σε ολόκληρη την κοινωνία…

Ακούστηκαν πολλά αυτές τις πρώτες ώρες της τραγωδίας, η οποία, όπως δυστυχώς φαίνεται, δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. Και όντως με τους νεκρούς ακόμη άταφους, δεν είναι ώρα για αντιπαραθέσεις και ανούσιους διαξιφισμούς. Οι προτεραιότητες είναι προφανώς άλλες.

Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι πρέπει να καθυστερήσει η αναζήτηση των αιτιών μαζί και των ευθυνών για την ανείπωτη καταστροφή. Δεν υπάρχει κανένα άλλοθι, το οποίο να επιτρέπει την παρέλκυση και τη διολίσθηση στη λήθη. Αλλωστε, υπάρχουν δυστυχώς πολλά προηγούμενα και μεγάλη αρνητική εμπειρία από το παρελθόν. Ακόμη και για τους θανάτους από τις πλημμύρες στην περιοχή της Μάνδρας, ουδείς έχει λογοδοτήσει μέχρι σήμερα με εμφανείς -από πολλές πλευρές- τις προσπάθειες  το θέμα αυτό κάποια στιγμή να «ξεχαστεί»…

Χρειάζεται να δοθούν απαντήσεις για όλα και σε όλα τα επίπεδα, ώστε να κριθεί και εάν οι παντός είδους αρμόδιοι έπραξαν -και εγκαίρως- το καθήκον τους. Πρωτίστως, αυτό που αξιώνει να γνωρίζει η κοινή γνώμη είναι σε τι οφείλεται η τραγωδία. Αληθεύει μάλιστα ότι υπήρξε πληροφόρηση περί σχεδίου εμπρησμών; Και εάν όντως η αρμόδια Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών είχε γίνει δέκτης τέτοιων πληροφοριών, πώς τις αξιολόγησε και τι έκανε;

Ούτως ή άλλως -και ανεξαρτήτως αυτού- ο κρατικός μηχανισμός όφειλε να βρίσκεται σε πολλαπλή ετοιμότητα, αφού ήταν σαφές ότι έρχεται η πρώτη μεγάλη δοκιμασία του φετινού καλοκαιριού. Ηταν, όμως, σωστή αυτή η προετοιμασία; Από τα πρώτα στοιχεία και μαρτυρίες που καταγράφονται, δυστυχώς, δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Η αυτοθυσία και η αυταπάρνηση των πυροσβεστών και των εθελοντών δεν είναι αρκετές, όπως αποδεικνύεται, για να καλύψουν τα τεράστια κενά και τις ελλείψεις στην οργάνωση και στα διαθέσιμα μέσα για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστροφών. Εχει σημασία, μάλιστα, ότι στα χρόνια της μνημονιακής κρίσης τα προβλήματα αυτά κατέστησαν οξύτερα.

Ο δάκτυλος πρέπει να τεθεί επί τον τύπον των ήλων χωρίς υπεκφυγές. Μόνο με το σοκ της αλήθειας η κοινωνία μας θα μπορέσει να κάνει το επόμενο βήμα της…