Ενα βασικό γνώρισμα κράτους που παρακμάζει γρήγορα και καθολικά είναι ότι το αυτονόητο γίνεται αντικείμενο συζήτησης. Στην Ελλάδα αυτό αποτελεί «θεσμό». Ειδικά στην περίοδο της Μεταπολίτευσης η αριστερίζουσα νοοτροπία του κράτους αλλά και των κορυφών της πνευματικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής επιβάλλει το σωστό να γίνεται κατ’ εξαίρεσιν και το λάθος να αντιμετωπίζεται σαν ιερή αγελάδα που δεν πρέπει να θυσιαστεί στον βωμό της νομιμότητας και της λογικής.
Αυτό ισχύει από το περιβόητο πανεπιστημιακό άσυλο, το οποίο εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο όσων εγκληματούν εντός των πανεπιστημίων, έως τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, ο οποίος έχει σώσει μέχρι στιγμής πάμπολλους εκλεγμένους απατεώνες από την τσιμπίδα του νόμου. Μόλις ακουστεί από μια πλευρά έστω και ένας άτολμος ψίθυρος να επιστρέψουμε στον ορθό δρόμο, εκείνοι που ωφελούνται από τα συλλογικά λάθη αρχίζουν τις κραυγές περί «δημοκρατίας» και «ελευθερίας».
Ενα από τα αυτονόητα που συζητιούνται τον τελευταίο καιρό είναι το δικαίωμα των Ελλήνων ομογενών και ξενιτεμένων να ψηφίζουν στις εθνικές, τοπικές και ευρωπαϊκές εκλογές που γίνονται στην Ελλάδα. Η ηλεκτρονική ψήφος αλλά ακόμα και το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, ενώ θα έπρεπε να αποτελούν κομμάτι της δημοκρατικής διαδικασίας εδώ και χρόνια, είναι ζητούμενα.
Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις και παρατάξεις που βιάζονται μεν να δοθεί το δικαίωμα ψήφου σε πάσης φύσεως και προελεύσεως αλλοδαπούς αλλά προβάλλουν μεγάλη αντίσταση και έντονες αντιρρήσεις όταν γίνεται λόγος για το δικαίωμα των Ελλήνων, που ζουν στο εξωτερικό, να συμμετέχουν στις εκλογές διά της ψήφου τους ή ακόμα και μέσω υποψηφιότητας.
Δεν υπάρχουν πολλά κίνητρα που καθορίζουν την άποψη των διαφωνούντων με την ψήφο των ομογενών. Μόνο ένας είναι ο λόγος: γνωρίζουν ότι οι Ελληνες του κόσμου δεν έχουν εξαρτήσεις από κομματικά μαντριά, δεν θα σκύψουν το κεφάλι στους κομματάρχες για κάποιο επίδομα ή έναν διορισμό, δεν αντικρίζουν την πατρίδα με το πρίσμα του ιδεολογικοποιημένου συμφέροντος. Οι ομογενείς μας θα ψηφίζουν με κριτήριο τι συμφέρει το έθνος και όχι τους ανεπάγγελτους, που σιτίζονται από το κράτος. Αν στο εκλογικό σώμα προστεθούν οι μάζες των Ελλήνων που ζουν και εργάζονται εκτός συνόρων, τότε θα δούμε μια εντελώς διαφορετική εικόνα στα πολιτικά πράγματα της πατρίδας.
Ομως, επειδή σε όλα τα πράγματα πρέπει να υπάρχει μέτρο αλλά και διάκριση μεταξύ του ορθού και του εσφαλμένου, πρέπει και οι μελλοντικοί εκλογείς να αποδεικνύουν στην πράξη την επαφή τους με τον Ελληνισμό. Δηλαδή, η επαρκής γνώση της ελληνικής γλώσσας, της Ιστορίας και του πολιτεύματός μας πρέπει να αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την απονομή του δικαιώματος ψήφου.
Μ.Η.Τ. 232120