Τα οικονομικά σκάνδαλα, όπου πρωταγωνιστούσαν στελέχη του Λαϊκού Κόμματος, δεν στοίχισαν μόνο την πρωθυπουργία στον Μαριάνο Ραχόι. Αυτά δρομολόγησαν τέτοιες εξελίξεις, ώστε να αναγκαστεί ο μέχρι πρότινος πρωθυπουργός της Ισπανίας να υποβάλει και την παραίτησή του από την ηγεσία του κόμματος.
Φυσικά, ουδείς αναμένει να βγει στην… ανεργία. Ο κ. Ραχόι όλο και κάπου θα βολευτεί, εξασφαλίζοντας πλουσιοπάροχες αμοιβές, όπως έχουν κάνει σχεδόν άπαντες οι σημαίνοντες πρωθυπουργοί, υπουργοί και υψηλόβαθμοι γραφειοκράτες χωρών της Ε.Ε. μετά την «αποστρατεία» τους από τα πολιτικά πράγματα. Ο Τόνι Μπλερ, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ και ο Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο είναι μερικοί από τους πολλούς που έχουν εξαργυρώσει στον ιδιωτικό τομέα τις πολιτικές σταδιοδρομίες τους.
Ωστόσο, αυτό που ενδιαφέρει τους πολίτες της πατρίδας μας σχετικά με την Ισπανία, το Λαϊκό Κόμμα και τον Μαριάνο Ραχόι δεν είναι μόνο οι τυχόν συνέπειες μιας πιθανής ισπανικής πολιτικής κρίσης στην οικονομία μας. Ενδιαφέρουν και τα αποτελέσματα των συγκρίσεων που γίνονται μεταξύ ισπανικής και ελληνικής πολιτικής ζωής.
Στην Ισπανία, τα οικονομικά σκάνδαλα που σχετίζονταν με πολιτικό κόμμα και έγιναν αντιληπτά από τη Δικαιοσύνη και την κοινή γνώμη προκάλεσαν την πτώση της κυβέρνησης και την παραίτηση του αρχηγού του κυβερνώντος κόμματος. Στη χώρα μας, ειδικά κατά τις θητείες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, οι καταγγελίες για σκάνδαλα ήταν συχνότατες. Κι όμως, οι επικεφαλής του «καθεστώτος του ΠΑΣΟΚ» (ο όρος ανήκει στον αείμνηστο Ευάγγελο Γιαννόπουλο) έμεναν γαντζωμένοι στις καρέκλες τους, ενώ τιμωρήθηκε για δωροληψία μόνο ο Ακης Τσοχατζόπουλος – παρά την πολλάκις αποδειχθείσα λεηλασία του δημόσιου χρήματος από τα «πράσινα» τρωκτικά και τους σοσιαλιστές άρπαγες του υστερήματος των Ελλήνων.
Η έλλειψη ευθιξίας και η συνέχιση του «κυβερνητικού έργου» (δηλαδή, της ταχείας εξαΰλωσης των πόρων της χώρας), όταν η οσμή των σκανδάλων έχει διαχυθεί παντού, δεν εκθέτουν μόνο το κόμμα που διαπράττει τα εγκλήματα, αλλά και τους υπόλοιπους που τα ανέχονται ή συναινούν διά της σιωπής τους.