Η πιο συνηθισμένη μεταμφίεση του ενδοτικού είναι ο «υπεύθυνος». Δηλαδή, τη δειλία και τον αδιάκοπο κατευνασμό του αδηφάγου γείτονα, που θέλει να νεκραναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, την ταυτίζουν (μέσω λογικών αλμάτων και σοφιστειών) με ένα είδος «υπευθυνότητας».
Σύμφωνα με την άποψη της ενδοτικής παράταξης, η οποία πλειοψηφεί στα μέσα παραγωγής κυρίαρχης ιδεολογίας, οποιαδήποτε κίνηση από την πλευρά μας για την κατοχύρωση, επιβεβαίωση και υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας αποτελεί «πρόκληση» στην Τουρκία! Και η αναπνοή ακόμα προκαλεί!
Οι ίδιοι «ειδήμονες» και «δημοσιολόγοι» της συμφοράς, που καταλήγουν να υπερασπίζονται με ανεξήγητο φανατισμό τη νεοοθωμανική πολιτική, από τη μια λένε ότι πρέπει να «κατανοούμε» τις επιθετικές κινήσεις της Τουρκίας και από την άλλη έχουν το θράσος, αυτοί οι νενέκοι, να καταγγέλλουν ως πρόκληση την έπαρση ελληνικής σημαίας εντός της ελληνικής επικράτειας!
Αιτία για τα παραπάνω είναι η πικρή εμπειρία των τελευταίων 22 ετών, από την εποχή των Ιμίων, καθώς από σημαντικούς παράγοντες του πολιτικού και εν γένει του δημόσιου βίου ασκήθηκε πολιτική ενθάρρυνσης της τουρκικής επιθετικότητας. Αφορμή είναι το περιστατικό με την τοποθέτηση ελληνικών σημαιών στη βραχονησίδα Μικρός Ανθρωποφάς, στο σύμπλεγμα των Φούρνων.
Από τη στιγμή που ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ είπε ότι άνδρες του τουρκικού λιμενικού κατέβασαν την ελληνική σημαία από τη βραχονησίδα, οι εκπρόσωποι του ελληνόφωνου ενδοτικού κινήματος δεν έπαψαν να καταγγέλλουν τους Ελληνες που τοποθέτησαν τις σημαίες, ενώ από την άλλη δεν ξεστόμισαν λέξη για τους Τούρκους!
Τα κίνητρα αυτών που ισχυροποιούν τις τουρκικές θέσεις στο εσωτερικό της χώρας μας δεν είναι γνωστά. Γνωστά είναι τα αποτελέσματά τους: Δημιουργούν κλίμα ηττοπάθειας και άνευ όρων παράδοσης στον αντίπαλο.
Αν έχουμε φτάσει ως έθνος τόσο χαμηλά στου κακού τη σκάλα, ώστε να θεωρούμε προκλητική την έπαρση ελληνικής σημαίας εντός της επικράτειάς μας, τότε έχουμε απολέσει κάθε κίνητρο για να διατηρούμε την ανεξαρτησία μας.
Αυτές οι ανθελληνικές ρητορικές περί «ανευθυνότητας» της τοποθέτησης εθνικών συμβόλων στα νησιά μας είναι ανάξιες των Ελλήνων. Αρμόζουν σε σκλάβους.
Μ.Η.Τ. 232120