Γιορτάζουν οι πολιτικοί

Ενα από τα κεντρικά θεμέλια κάθε κοινωνίας είναι η αξιοπιστία. Οι ιδιωτικές σχέσεις αλλά και η κοινωνική ζωή κατά κύριο λόγο βασίζονται στις καλές προθέσεις. Τα συμβόλαια, τα ιδιωτικά συμφωνητικά με τις πολλές ρήτρες, αλλά και οι νόμοι σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την καλή πίστη και την εμπιστοσύνη. Για να αναλογιστεί κάποιος τη σημασία και την πρακτική της αξιοπιστίας δεν έχει παρά να υπολογίσει τι θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε χώρα αν το 10% των συμφωνιών (γραπτές ή προφορικές) παραβιαζόταν και οι συμβαλλόμενοι κατέληγαν στα δικαστήρια για να λύσουν τις διαφορές τους.

Θα προέκυπτε αληθινό χάος και η κατάσταση θα γινόταν αφόρητη σε μία μόλις ημέρα από το ξέσπασμα της… κρίσης αξιοπιστίας. Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ενδεικτικά ότι και το περιβόητο φαινόμενο bank run, η κατάρρευση των τραπεζών, προκύπτει όταν μια τράπεζα χάσει την εμπιστοσύνη των πελατών. Οταν ένα ποσοστό των καταθετών πάει μαζικά σε μια τράπεζα και ζητήσει άμεσα πίσω τα χρήματά του, τότε η τράπεζα κλείνει και μια μεγάλη οικονομική, κοινωνική, πολιτική (ίσως και γεωπολιτική) κρίση ξεκινά.

Στην Ελλάδα, η κρίση που βιώνουμε είναι πρώτα και κύρια πνευματική, όχι υλική. Οι άνθρωποι στράφηκαν σε ανάξια μπιχλιμπίδια που τα παρεξήγησαν για αξίες. Αντί να αναδείξουν πολιτικούς με κύρος και αξιοπιστία, λάτρεψαν χάλκινα είδωλα και ψήφισαν κύμβαλα αλαλάζοντα που γκρέμισαν τη χώρα, λέγοντας διαρκώς ψέματα και ανοησίες.

Οι πολιτικοί που έχουμε αναδείξει εμείς οι ίδιοι, παρασυρμένοι από εντυπώσεις και από ένα μιντιακό σύμπλεγμα που λειτούργησε μεροληπτικά και αντικοινωνικά, είναι παντελώς αναξιόπιστοι. Λένε ανερυθρίαστα το ένα ψέμα μετά το άλλο, υπόσχονται πράγματα που γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι είναι ανεφάρμοστα και εξαγγέλλουν προγράμματα τα οποία δεν πιστεύουν. Δεν έχουν άποψη. Δεν σέβονται ιδέες. Δεν υπηρετούν τη χώρα. Δεν μεριμνούν για τους πολίτες. Δεν νοιάζονται για το έθνος. Εχουν συμφέροντα, σέβονται μόνο την ισχύ, υπηρετούν την ξενοκρατία, μεριμνούν για το περιβάλλον τους, νοιάζονται μόνο για τις επόμενες εκλογές και όχι για τις επόμενες γενεές.

Η αξιοπιστία είναι μια αξία που πρέπει τάχιστα να επιστρέψει στην πολιτική ζωή του τόπου. Η έλλειψή της δεν είναι μόνο ανυπόφορη, αλλά καταστροφική για την Ελλάδα και τους Ελληνες. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι, ζώντας μέσα σε μια γενική απαξία, σε μια περιδίνηση απαισιοδοξίας, καχυποψίας, κακοπιστίας και απόγνωσης. Οι δεσμεύσεις πρέπει να τηρούνται και οι εξαγγελίες των πολιτικών να γίνονται πραγματικότητα.

Κατά βάθος κανείς δεν θέλει να καγχάζει και να περιφρονεί τους εκπροσώπους του. Γι’ αυτό απαιτείται άμεσα αλλαγή και συμπεριφορών και -πάνω απ’ όλα- προσώπων. Μας θίγει όλους που η Πρωταπριλιά θεωρείται γιορτή των πολιτικών.