Η πολιτική μπορεί να φαντάζει άχαρη υπόθεση σε όλους όσοι απέχουν, αλλά δεν είναι αχάριστη – τουλάχιστον για τους πολιτικούς της Μεταπολίτευσης. Προσφέρει και εξαιρετικούς μισθούς και προνόμια και ευκαιρίες να διακριθούν και οι έχοντες και οι μη έχοντες. Αν κάποιος ελέγξει τη σύνθεση της τωρινής Βουλής, αλλά και εκείνη της κυβέρνησης, θα διαπιστώσει ότι υπήρξε χώρος και για «πατρικίους» αλλά και για «πληβείους».
Η πολιτική, όμως, διαχρονικά, αφαιρεί τον χώρο και τον χρόνο εκείνων που δείχνουν να σχηματίζουν μεγάλη απόσταση μεταξύ των δικών τους αντιλήψεων και των αναγκών του λαού.
Ο ηγέτης, εκείνος που ασκεί εξουσία, οφείλει να οδηγεί τον λαό, αλλά απαγορεύεται να συμπεριφέρεται σαν μαντάμ Σουσού και να σνομπάρει, κοιτάζοντας από τη δική του προνομιακή θέση το τοπίο που διαμορφώνεται στην κοινωνία.
Ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας υπέπεσε στο προαναφερθέν ατόπημα με τις δηλώσεις του σε ραδιοφωνικό σταθμό σχετικά με το περιστατικό με τον 88χρονο στη Γλυφάδα, ο οποίος προσπάθησε να σώσει τη ζωή του, την τιμή του και την περιουσία του πυροβολώντας τους συμμορίτες οι οποίοι μπήκαν στο σπίτι του για να τον ληστέψουν. Είπε ο κ. Τόσκας ότι «δεν είμαστε Φαρ Ουέστ, δεν μπορεί κάθε πολίτης να κατέχει και να κάνει χρήση όπλου απλά γιατί βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Πρέπει να εφαρμόζονται οι νόμοι».
Το έργο του κ. Τόσκα μέχρι σήμερα είχε αρκετές θετικές πτυχές, οι οποίες κινδυνεύουν να αμαυρωθούν από τις απερίσκεπτες αλλά και ατεκμηρίωτες δηλώσεις του. Ο πολίτης, όταν ληστές παραβιάζουν το άσυλο της οικίας του, έχει μόνο μία επιλογή: Την επιβίωση. Αν έχει όπλο στη διάθεσή του, δεν μπορεί να… ποντάρει στην ευμένεια ή στο έλεος των εγκληματιών, αδρανώντας.
Επίσης, ο κ. Τόσκας προβαίνει σ’ αυτού του είδους τις δηλώσεις νιώθοντας τη θαλπωρή και την ασφάλεια που του προσφέρει το κράτος, με τις κάθε είδους παροχές και με την εγγύηση της προσωπικής ασφάλειάς του. Αν βρισκόταν στη θέση του 88χρονου συνταξιούχου, θα τα έβλεπε αλλιώς τα πράγματα…
Μ.Η.Τ. 232120