Μία από τις αξίες που βρίσκεται σε έλλειψη στην πατρίδα μας είναι ο σεβασμός. Οσο μειώνονται τα επίπεδα του σεβασμού τόσο επιδεινώνεται η κατάσταση στην οικονομία, την κοινωνία, την πολιτική.
Η έλλειψη σεβασμού συνεπάγεται και έλλειμμα παιδείας και ανόητο εγωισμό και κάκιστη αξιολόγηση των προτεραιοτήτων μας. Κι αν σ’ έναν πολίτη είναι αξιόμεμπτο να επιδεικνύει ασέβεια, σ’ έναν πολιτικό είναι ασυγχώρητο.
Σκηνικό ασέβειας παρακολούθησε η κοινή γνώμη στην πατρίδα μας, όταν ο αναπληρωτής υπουργός Αμυνας Φώτης Κουβέλης συναντήθηκε με τους γονείς των δύο Ελλήνων που βρίσκονται στις φυλακές της Αδριανούπολης.
Αφού τους είπε τα αναμενόμενα «αντιλαμβάνομαι ότι πονάτε, όλοι πονάμε. Η διαβεβαίωσή μας προς εσάς είναι ότι κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν και να είστε βέβαιοι ότι το κάνουμε επίμονα και συστηματικά», δέχτηκε μια αληθινά καλή και εύστοχη ερώτηση από τη μητέρα του λοχία Δημήτρη Κούκλατζη: «Αν ήταν δικό σας παιδί, κύριε υπουργέ, τι προσπάθειες περισσότερες θα κάνατε;»
Αυτή η ερώτηση διατυπώθηκε από τη μητέρα του λοχία Κούκλατζη, αλλά είναι μια απορία που την έχουν όλοι οι Ελληνες. Οταν το θέμα είναι προσωπικό και όχι κάποιου πολίτη, πόσο περισσότερο ενδιαφέρονται οι πολιτικοί; Η απάντηση του Φώτη Κουβέλη ήταν μια εύγλωττη σιωπή, ενώ εκείνος που καθόταν δίπλα στη μητέρα του λοχία Κούκλατζη έκανε μια χειρονομία και η τηλεοπτική κάλυψη της συνάντησης διακόπηκε απότομα.
Με λίγα λόγια: Ηταν μια συνάντηση επικοινωνιακού και όχι ηθικού και ουσιωδώς πολιτικού χαρακτήρα. Ο αντικειμενικός σκοπός του κ. Κουβέλη αλλά και εκείνου που παρενέβη για να διακόψει την τηλεοπτική κάλυψη «άβολων» στιγμών ήταν να φανεί ότι η Πολιτεία ενδιαφέρεται για τους Ελληνες στρατιωτικούς, τους οποίους κρατάει ομήρους η Τουρκία. Υποκρισία, μαζί και ασέβεια.
Η μητέρα του Ελληνα αιχμαλώτου με μία ερώτηση εξέθεσε και τα πρόσωπα που δεν μπόρεσαν να κρύψουν την αμηχανία τους αλλά κι ένα σύστημα εξουσίας που θεωρεί τους Ελληνες αναλώσιμους και ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του.
Μία από τις αξίες που βρίσκεται σε έλλειψη στην πατρίδα μας είναι ο σεβασμός. Οσο μειώνονται τα επίπεδα του σεβασμού τόσο επιδεινώνεται η κατάσταση στην οικονομία, την κοινωνία, την πολιτική. Η έλλειψη σεβασμού συνεπάγεται και έλλειμμα παιδείας και ανόητο εγωισμό και κάκιστη αξιολόγηση των προτεραιοτήτων μας. Κι αν σ’ έναν πολίτη είναι αξιόμεμπτο να επιδεικνύει ασέβεια, σ’ έναν πολιτικό είναι ασυγχώρητο.
Σκηνικό ασέβειας παρακολούθησε η κοινή γνώμη στην πατρίδα μας, όταν ο αναπληρωτής υπουργός Αμυνας Φώτης Κουβέλης συναντήθηκε με τους γονείς των δύο Ελλήνων που βρίσκονται στις φυλακές της Αδριανούπολης. Αφού τους είπε τα αναμενόμενα «αντιλαμβάνομαι ότι πονάτε, όλοι πονάμε. Η διαβεβαίωσή μας προς εσάς είναι ότι κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν και να είστε βέβαιοι ότι το κάνουμε επίμονα και συστηματικά», δέχτηκε μια αληθινά καλή και εύστοχη ερώτηση από τη μητέρα του λοχία Δημήτρη Κούκλατζη: «Αν ήταν δικό σας παιδί, κύριε υπουργέ, τι προσπάθειες περισσότερες θα κάνατε;»
Αυτή η ερώτηση διατυπώθηκε από τη μητέρα του λοχία Κούκλατζη, αλλά είναι μια απορία που την έχουν όλοι οι Ελληνες. Οταν το θέμα είναι προσωπικό και όχι κάποιου πολίτη, πόσο περισσότερο ενδιαφέρονται οι πολιτικοί; Η απάντηση του Φώτη Κουβέλη ήταν μια εύγλωττη σιωπή, ενώ εκείνος που καθόταν δίπλα στη μητέρα του λοχία Κούκλατζη έκανε μια χειρονομία και η τηλεοπτική κάλυψη της συνάντησης διακόπηκε απότομα.
Με λίγα λόγια: Ηταν μια συνάντηση επικοινωνιακού και όχι ηθικού και ουσιωδώς πολιτικού χαρακτήρα. Ο αντικειμενικός σκοπός του κ. Κουβέλη αλλά και εκείνου που παρενέβη για να διακόψει την τηλεοπτική κάλυψη «άβολων» στιγμών ήταν να φανεί ότι η Πολιτεία ενδιαφέρεται για τους Ελληνες στρατιωτικούς, τους οποίους κρατάει ομήρους η Τουρκία. Υποκρισία, μαζί και ασέβεια.
Η μητέρα του Ελληνα αιχμαλώτου με μία ερώτηση εξέθεσε και τα πρόσωπα που δεν μπόρεσαν να κρύψουν την αμηχανία τους αλλά κι ένα σύστημα εξουσίας που θεωρεί τους Ελληνες αναλώσιμους και ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του.
Μ.Η.Τ. 232120