Το ερώτημα του τίτλου δεν αποτελεί μεταφορικό σχήμα αλλά μια ευθεία ερώτηση με απόλυτα ρεαλιστικό περιεχόμενο. Πωλείται η Ακρόπολη; Πωλούνται από το κράτος οι αρχαιότητες; Πωλούνται οι εκκλησίες;
Μήπως πωλούνται τα οστά των προγόνων μας; Αν όχι, τότε γιατί να πουλήσουμε το ιερό όνομα της Μακεδονίας στους ισχυρούς της γης και να το χαρίσουμε στους αστείους και εντελώς άσχετους με αυτό Σλάβους διεκδικητές του;
Είναι στ’ αλήθεια δύσκολο να περιγράψει κάποιος πόσο μεγάλη προδοσία κρύβεται στην κουτοπόνηρη διαπίστωση ότι «τώρα είναι ευκαιρία για έναν συμβιβασμό». Δηλαδή, να συμβιβαστούμε εμείς παραχωρώντας κάτι το οποίο ανήκει εξ ολοκλήρου στο έθνος μας, ώστε να συμβιβαστούν και οι ιστορικοί… πορτοφολάδες των Σκοπίων και να ζητήσουν κάτι λιγότερο από το άπαν που θέλουν – δίχως να τους ανήκει το παραμικρό.
Και ποια είναι η ευκαιρία σε μια προδοσία; Τι θα κερδίσει η Ελλάς αν δώσει το όνομα Μακεδονία στους Σκοπιανούς; Τη συμπάθεια των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Μ. Βρετανίας και των Γάλλων; Την εύνοια των… Σκοπιανών; Την επιδοκιμασία των Τούρκων ή τα συχαρίκια από τον Τζορτζ Σόρος και τους εδώ πράκτορές του;
Πόση κατάντια, άραγε, κρύβει το γεγονός ότι οι περισσότερες εκ των πολιτικών δυνάμεων της Ελλάδος βλέπουν θετικά το ξεπούλημα των ιερών και των οσίων σε ένα ετοιμοθάνατο κρατίδιο, το οποίο δεν μπορεί να επιβιώσει δίχως καλές σχέσεις με την πατρίδα μας;
Πόσο εξευτελισμό μπορούν να αντέξουν οι εθνοπατέρες που περιμένουν πώς και πώς τις κάμερες για να εκφωνήσουν πανηγυρικούς για την 25η Μαρτίου 1821 και την 28η Οκτωβρίου 1940, την ίδια στιγμή που συνιστούν… ψυχραιμία για τη «διπλωματική μάχη» με τους ανύπαρκτους Σκοπιανούς;
Και η Νέα Δημοκρατία, η οποία επί Κώστα Καραμανλή, στο Βουκουρέστι, έδρασε έχοντας ως βασικό πρόταγμα την εθνική αξιοπρέπεια, οφείλει στο έθνος, στον λαό και τον εαυτό της να πάρει ανοιχτά μια ξεκάθαρη θέση: ΟΧΙ σε οποιοδήποτε όνομα του κρατιδίου περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία. Ολα τα υπόλοιπα είναι ανάξια της Ελλάδος!
Μ.Η.Τ. 232120