Η «δημοκρατία» σήμερα αποκαλύπτει κάτι που σε τρίτους παρατηρητές μπορεί να προκαλέσει θυμηδία, αλλά στους περισσότερους Ελληνες θα φανεί τουλάχιστον εξοργιστικό: Αν η χώρα μας βγει στις αγορές τον προσεχή Δεκέμβριο, με νέα έκδοση ομολόγων ύψους 3 δισ. ευρώ, το Δημόσιο θα πληρώσει αμοιβή στη Standard and Poor’s!
Αναλόγως με την έκδοση των ομολόγων, η αμοιβή της μπορεί να κυμανθεί από 1.148.000 ευρώ έως 2.748.000 ευρώ (αν εκδοθούν ομόλογα ύψους 10 δισ. ευρώ)! Με λίγα λόγια, η Ελλάδα θα πληρώσει «λύτρα» (αν και η λέξη που αρμόζει σε τέτοιες περιπτώσεις είναι «νταβατζιλίκι) στον οίκο αξιολόγησης που συνέβαλε τα μέγιστα στο να οδηγηθεί η πατρίδα μας αλυσοδεμένη στο βάραθρο του Μνημονίου!
Τα ζητήματα που ανακύπτουν σε αυτή την υπόθεση είναι και αξιακής, ηθικής φύσεως, αλλά και εντελώς πρακτικής. Το πρακτικό μέρος είναι το ύψος της αμοιβής. Είναι εύλογη και συμφέρουσα τέτοια αμοιβή για τη Standard and Poor’s από μια καθημαγμένη χώρα, που προσπαθεί να βγει στις αγορές και περνά σε καθημερινή βάση από τις «συμπληγάδες» της ύφεσης και του ασφυκτικού οικονομικού ελέγχου; Δεν μπορούσε να γίνει καλύτερος διακανονισμός;
Επιπλέον, υπάρχει το ζήτημα της πολιτικής συνέπειας και αξιοπιστίας. Στους πολλούς, που ορθά καυτηρίαζαν την αρνητική και προκατειλημμένη στάση των οίκων αξιολόγησης (μεταξύ αυτών και η Standard and Poor’s) απέναντι στην Ελλάδα, ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα και ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά. Τι απέγιναν οι μομφές; Πού πήγε όλη η ρητορική που στρεφόταν εναντίον των συμφερόντων και των ποικίλων εκπροσώπων τους, οι οποίοι στέρησαν από την πατρίδα μας το δικαίωμα να βρίσκεται στις αγορές και την υποχρέωσαν να συνάψει το πρώτο Μνημόνιο;
Οι πολίτες είναι παραζαλισμένοι από τη φοροεπιδρομή, την ανεργία, την ανέχεια και την έλλειψη ελπίδας, αλλά δεν ξεχνούν τόσο εύκολα την πρόσφατη ιστορία – ειδικά τα κεφάλαια εκείνα που σημάδεψαν με ανεξίτηλα και μελανά χρώματα τις ζωές τους.