«Ή στραβός είν’ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε» λέει ο λαός μας. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση και ο γιαλός είναι στραβός και στραβά αρμενίζουμε. Αναφερόμαστε στο θέμα της αξιολόγησης και στην τρελή (μεταξύ άλλων) πρόταση-απαίτηση να εξαιρεθούν της αξιολόγησης οι εκπαιδευτικοί! Δηλαδή, οι άνθρωποι που καθημερινά αξιολογούν τους άλλους, τους μαθητές, ζητούν να εξαιρεθούν από την αξιολόγηση; Εάν αυτό δεν είναι τρέλα, τότε τι είναι;
Και για να σοβαρευτούμε, εάν κάποιος κλάδος του Δημοσίου χρήζει αξιολόγησης αυτός είναι των εκπαιδευτικών. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές πρέπει να είναι οι πρώτοι των πρώτων, μια και ένας ανίκανος καθηγητής επηρεάζει πολλούς περισσότερους ανθρώπους (και μάλιστα παιδιά) από ό,τι ένας κακός κηπουρός στο Δημόσιο ή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Υπάρχουν πολλοί που μπορούν να διηγηθούν μια κακή εμπειρία, είτε ως μαθητές είτε ως γονιοί ή ακόμη και συνάδελφοι δάσκαλοι ή καθηγητές, σχετικά με έναν εκπαιδευτικό που δεν έχει ούτε τα προσόντα ούτε την ικανότητα ούτε ακόμη και την ψυχική ισορροπία να μπει στην τάξη και να διδάξει.
Αυτό δεν σημαίνει σε καμία των περιπτώσεων ότι οι εξαιρέσεις μπορεί να αποτελέσουν τον κανόνα. Ούτε βέβαια πως όσοι δεν περνούν τη… βάση να κόβονται και να πηγαίνουν στο σπίτι τους. Αλλά αυτό δεν δίνει άλλοθι σε κανέναν να υποστηρίζει ότι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές δεν πρέπει να αξιολογούνται, προτού μπουν στις τάξεις.
Αυτό, βέβαια, που πρέπει να βρεθεί είναι ο σωστός τρόπος αξιολόγησής τους, καθώς δεν μπορεί να γίνει όπως γίνεται με άλλους δημοσίους υπαλλήλους. Αυτό πρέπει να συζητήσουν φορείς, συνδικαλιστές, σύλλογοι γονέων με το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και όχι πώς θα γλιτώσουν από την αξιολόγηση επαγγελματίες που τη διδάσκουν και οφείλουν να τη ζητούν.
Γι’ αυτό ας συνέλθουν το συντομότερο άπαντες, να υποστείλουν το… λάβαρο της επανάστασης και να ζητήσουν μόνοι τους να αξιολογηθούν. Εξάλλου, η συντριπτική πλειονότητα δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Αλλά δεν μπορεί μαζί με τα ξερά να καούν άλλη μια φορά και τα χλωρά.
Μ.Η.Τ. 232120