Αρνητική έκπληξη συνιστούν οι δηλώσεις του πρώην διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιώργου Προβόπουλου, ο οποίος έσπευσε να εκφράσει την αντίθεσή του στο ενδεχόμενο διανομής κοινωνικού μερίσματος.
Πριν ακόμη αποσαφηνιστεί το τοπίο, ο κ. Προβόπουλος δίδει την εντύπωση ότι βιάζεται να ευθυγραμμιστεί και εκείνος με τους δανειστές, οι οποίοι έχουν εκδηλώσει την απροθυμία τους να δώσουν το πράσινο φως. Κάτι ανάλογο, δυστυχώς, είχαμε βιώσει και πέρυσι. Το πρόσχημα τότε ήταν ότι πρόκειται περί «μονομερούς» ελληνικής ενέργειας. Ουκ ολίγοι ήταν και οι «πρόθυμοι» που διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους μήπως… στενοχωρηθεί το Βερολίνο. Ακόμη και εντός της Βουλής, η αντιπολίτευση ακολούθησε μια στάση που τελικώς δεν τη βοήθησε, αλλά την εξέθεσε.
Φέτος η επιχειρηματολογία είναι εμφανώς διαφοροποιημένη. Από τη στιγμή, άλλωστε, που προαναγγέλθηκε η σχετική κυβερνητική πρόθεση και αποκλείσθηκε ο αιφνιδιασμός της άλλης πλευράς, η συζήτηση πήρε πιο ουσιαστικό χαρακτήρα. Ταυτόχρονα αναδεικνύονται, πέρα από τα ξεπερασμένα κομματικά στερεότυπα, οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές που ακουμπούν την ελληνική κοινωνία.
Ο στυγνός τεχνοκρατικός λόγος του κ. Προβόπουλου έρχεται, δυστυχώς, να προστεθεί στις οιμωγές εκείνων που κατά την τελευταία επταετία βλέπουν μόνο τους αριθμούς και υποτιμούν τους ανθρώπους. «Μια καταχρεωμένη χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να μοιράζει ανύπαρκτο πλεόνασμα» είναι ο λογικοφανής ισχυρισμός τους, που, για να εξωραϊστεί, συμπληρώνεται από την εναλλακτική πρόταση περί διάθεσης του πλεονάσματος σε επενδύσεις…
Ως πρώην -και ευκατάστατος- τραπεζίτης ο κ. Προβόπουλος διαβάζει και ακούει μεν, αλλά σίγουρα δεν βιώνει τις συνθήκες φτώχειας στις οποίες ζουν πάνω από ένας στους τρεις Ελληνες. Ακόμη κι αν η χώρα παραμένει «καταχρεωμένη» και το (όποιο) πλεόνασμα είναι αποτέλεσμα αιματηρών επιλογών, τα «γκρίζα κοστούμια» εντός και εκτός συνόρων οφείλουν λοιπόν να αντιληφθούν ότι χωρίς κάποιες, έστω μικρές, ανάσες η ελληνική κοινωνία δεν θα καταφέρει να σταθεί πάλι στα πόδια της. Δεν είναι θέμα κυβέρνησης, της παρούσης ή της επόμενης, ούτε θέμα αριθμών. Είναι θέμα επιβίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων.
Προφανώς, για τον κύριο πρώην διοικητή σημασία έχει μόνο να πετύχει η εγχείρηση και όχι τι θα απογίνει ο ασθενής…
Μ.Η.Τ. 232120