Μία από τις πιο ατιμωτικές καταστάσεις που βιώνουν οι Ελληνες πολίτες που διαθέτουν στοιχειώδη παρατηρητικότητα και εθνική αξιοπρέπεια είναι το οξύτατο σύνδρομο κατωτερότητος της πολιτικής ηγεσίας έναντι της Δύσης γενικά αλλά και αρκετών ισχυρών Ασίας και Ανατολής. Η στάση αρκετών κρατικών αξιωματούχων οποτεδήποτε λαμβάνει χώρα μια συνάντηση με εκπροσώπους μεγάλων δυνάμεων είναι συνήθως εξωφρενική και ανάξια του έθνους μας. Η συμπεριφορά τους παλινδρομεί κάπου ανάμεσα στην αναίδεια της αδαημοσύνης και της αρχοντοχωριατιάς και στη δουλόφρονα υποτέλεια του πλήρως εξωνημένου, εξαρτημένου και ανασφαλούς ανδρεικέλου. Δύσκολα ξεχνιέται η εικόνα του Κώστα Σημίτη να προσφέρει κέρματα ευρώ και μπλουζάκι σε… πλαστική σακούλα στον πρόεδρο Μπους στον Λευκό Οίκο.
Είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι περιπτώσεις όπου συνδυάζεται η φιλική και εγκάρδια συμπεριφορά προς κάποιον αρχηγό ξένου κράτους με την αξιοπρέπεια, τη σύνεση και την ελευθεροφροσύνη που ενδείκνυται να έχουν οι εκπρόσωποι του ελληνικού έθνους. Ακόμα χειρότερο είναι το κλίμα στους χώρους πέριξ της ηγεσίας, εκεί όπου οι ευρισκόμενοι στους επάλληλους κύκλους της εξουσίας θέλουν να αποδείξουν ότι είναι και φαίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως. Αυτοί φροντίζουν το συλλογικό επίπεδο να πέφτει ακόμα πιο χαμηλά, διαδίδοντας φήμες και «ειδήσεις» περί αναγόρευσης του Ελληνα ηγέτη σε… τοποτηρητή κάθε δυνατού που συναντά.
Συνήθως τίποτα μέγα δεν προκύπτει από μια συνάντηση. Απλά μια θετική δυναμική των εξωτερικών σχέσεων μπορεί να ενισχυθεί ή να αναχαιτιστεί και μια αρνητική κατάσταση ενδέχεται να επιδεινωθεί ή να αναστραφεί. Τα παραπάνω γράφονται για το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ και τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Τραμπ. Ούτε κάποιο «δαχτυλίδι» φορτισμένο με δανεική ισχύ πάει να παραλάβει από τις ΗΠΑ ο Ελληνας πρωθυπουργός ούτε επισκέπτεται την υπερδύναμη για να τον κατσαδιάσει ο Ντόναλντ Τραμπ – παρότι δύσκολα θα μπορεί να ξεχάσει το «να μη μας βρει αυτό το κακό» που είχε πει ο κ. Τσίπρας στις 19 Μαρτίου 2016 απευχόμενος την εκλογή Τραμπ.
Η ατζέντα των συζητήσεων είναι μεγάλη και όλα τα θέματα σημαντικά: ελληνοτουρκικά, Κυπριακό, Σκοπιανό, ενέργεια, επενδύσεις, σχέσεις με Κίνα, μέλλον στην Ε.Ε., εξοπλιστικά και ένα σωρό άλλες εκκρεμότητες, προκλήσεις και ευκαιρίες που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε. Επιπλέον, από μόνο του ένα πρωθυπουργικό ταξίδι στις ΗΠΑ δεν προοιωνίζεται απαραιτήτως θετικές ή αρνητικές εξελίξεις. Ολα θα κριθούν από τη στάση, το ειδικό βάρος, την κατάρτιση, την επάρκεια και την επιμονή της ελληνικής αντιπροσωπίας. Αν φανούμε «λίγοι», τότε θα μας ζητηθούν πολλά για να μας δοθεί… τίποτε. Αυτό συμβαίνει συνήθως στις συναντήσεις μεταξύ κρατικών αξιωματούχων χωρών με μεγάλη διαφορά ισχύος. Γι’ αυτό ας κρατάμε και μικρό καλάθι και την αξιοπρέπειά μας.
Μ.Η.Τ. 232120