Οσο μεγαλώνει η απόσταση μιας κυβέρνησης από τον λαό και τις ανάγκες του τόσο επιταχύνεται η πτώση της από την εξουσία. Η έξωθεν καλή μαρτυρία και η εναρμόνιση του εθνικού συμφέροντος με το κυβερνητικό πρόγραμμα και την άνοδο του πνευματικού και υλικού επιπέδου των πολιτών είναι τα προαπαιτούμενα για τη μακροβιότητα οποιουδήποτε κυβερνητικού σχήματος. Οταν οι δεσμεύσεις δεν τηρούνται, τότε τα «συμβόλαια» σπάνε. Ακόμα και αυτά της πολιτικής στήριξης ή ανοχής.
Στην Ελλάδα του 2017 πολλοί έχουν πάρει τα μαθήματά τους, εκτός από εκείνους που θα έπρεπε ήδη να τα έχουν διδαχθεί και να τα έχουν αποστηθίσει. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δείχνει να κλυδωνίζεται. Γι’ αυτό δεν ευθύνονται οι συγκυρίες, οι περιστάσεις, ξένοι δάκτυλοι και εγχώριες συνωμοσίες. Οι αποτελεσματικότεροι ανατροπείς είναι εκείνοι που προσπαθούν να στηρίξουν μια κατάσταση… καταστρέφοντάς την. Η «κυριακάτικη δημοκρατία» σήμερα αποκαλύπτει το παρασκήνιο του αλληλοφαγώματος και των στρατηγικών και τακτικών κινήσεων στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τους σχεδιασμούς για την… επόμενη μέρα – όπως εκείνους που κάνει (προς το παρόν ανεπίσημα) η περιφερειάρχης Αττικής Μαρία Δούρου. Η φιλόδοξη πολιτικός έχει κατορθώσει να μείνει σε απόσταση ασφαλείας από το φοβερό μνημονιακό καμίνι που αποτέφρωσε όλες τις εξωφρενικές και απατηλές προεκλογικές και μετεκλογικές εξαγγελίες και «δεσμεύσεις» του Αλέξη Τσίπρα.
Στο ζοφερό τοπίο που διαμορφώνεται για την κυβέρνηση πρέπει να συνυπολογιστεί και η πρωτοβουλία του Κώστα Χρυσόγονου, του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που ανακοίνωσε ότι θα γίνει ψηφοφορία εντός του φορέα που εκπροσωπεί ώστε να αποφασιστεί εάν θα αποχωρήσει ή όχι από το κόμμα. Επιπλέον, ούτε ημέρα δεν περνά δίχως να δημοσιοποιηθούν αντιφατικές έως αντικρουόμενες δηλώσεις των στελεχών που εκπροσωπούν τις διάφορες «τάσεις» του ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς να διατυπωθεί ανοιχτά αμφισβήτηση των πρωθυπουργικών επιλογών από την πτέρυγα των «53». Ολα τα προαναφερθέντα κατά κύριο λόγο οφείλονται στην εφαρμογή μιας πολιτικής που αποδεικνύεται αντιλαϊκή, φορομπηχτική, αδιάφορη για τις αντοχές μιας κοινωνίας η οποία εξουθενώθηκε από την πολυετή παραμονή της στο μνημονιακό κάτεργο.
Το χειρότερο είναι ότι η κυβέρνηση αντί να ασχοληθεί με τα σημαντικά, τα ζέοντα, αντί να αντιμετωπίσει με θάρρος και σωφροσύνη τη νόσο της οικονομικής δυσπραγίας, της αποκαρδίωσης, της κάμψης του ηθικού και της έλλειψης νοήματος του συλλογικού βίου, καταγίνεται με θέματα που αφορούν μερικές δεκάδες άτομα!
Οι εμμονές μιας οικτρής μειοψηφίας είναι κυβερνητική προτεραιότητα! Η κυβέρνηση, λες και διαχειρίζεται κράτος που τα έχει όλα λυμένα, ασχολείται με τη θεσμοθέτηση του δικαιώματος της επιλογής φύλου με μια δήλωση! Πολύ σύντομα άπαντες θα διαπιστώσουν ότι η πραγματικότητα είναι πεισματάρα…
Μ.Η.Τ. 232120