Ενας από τους μεγαλύτερους εχθρούς των κοινωνιών είναι ο εθισμός στην υπερβολή. Η ανάγκη να εντοπιστούν, να αναδειχθούν και να αναλυθούν «μεγάλα» και «κοσμογονικά» γεγονότα, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν!
Αυτή η τάση θολώνει την κρίση των προσώπων και των συλλογικοτήτων, που τελικά χάνουν τη δυνατότητα να ξεχωρίζουν το σημαντικό από το ασήμαντο και το υπαρκτό από το ανύπαρκτο.
Η επίσκεψη Μακρόν στην Ελλάδα δεν είναι το γεγονός της χρονιάς. Δεν πρόκειται να μας «σώσει» ο Μακρόν, επειδή δεν θα μπορούσε να το κάνει, ακόμα κι αν το ήθελε διακαώς. Από την άλλη, η επίσκεψή του δεν είναι κάτι το αμελητέο ούτε αποτέλεσε αφορμή για μια βόλτα του προεδρικού ζεύγους στην Πλάκα και φωτογράφηση στην Ακρόπολη και την Πνύκα.
Η συνολική αποτίμηση του ταξιδιού του κ. Μακρόν στην Ελλάδα είναι αρκετά θετική αλλά, φυσικά, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «θρίαμβος». Οι θρίαμβοι δεν μπορούν ποτέ να προκύψουν από εξωγενείς παράγοντες αλλά έπειτα από εύστοχες επιλογές της ηγεσίας, σκληρή εργασία στο εσωτερικό και συστηματική προσπάθεια.
Πάντως, ο πρόεδρος της Γαλλίας με την ομιλία του έδειξε ότι υπάρχει η βούληση από τον ίδιο και τη χώρα του να διαμορφωθεί ένα περιβάλλον διαφορετικό από αυτό που είχαμε συνηθίσει στη γερμανοκρατούμενη Ε.Ε. Χαρακτήρισε την ελληνική κρίση και ευρωπαϊκή, ενώ κατέστησε σαφές ότι δεν έχει καμία πρόθεση
να αφήσει -όσο τουλάχιστον δύναται- το ΔΝΤ να επιβάλλει τους δικούς του όρους και σχεδιασμούς στη διαμόρφωση της πορείας της ελληνικής οικονομίας. Το θέλει εκτός του… τοπίου.
Αυτά τα στοιχεία αλλά και οι νέες ισορροπίες που διαμορφώνονται στη γηραιά ήπειρο και στον κόσμο δείχνουν ότι το ταξίδι του κ. Μακρόν εδώ είναι πιθανό να αποφέρει καρπούς για τη χώρα μας.
Φυσικά, επειδή κι οι φίλοι (εντός κι εκτός εισαγωγικών) κοιτούν πρωτίστως το συμφέρον τους, οφείλουμε να γνωρίζουμε τι επιδιώκουν να κερδίσουν από εμάς οι Γάλλοι και οι κύκλοι που εκπροσωπεί ο κ. Μακρόν, και να κάνουμε τις επιλογές μας.