ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ο Αύγουστος πλησιάζει προς το τέλος του και μαζί η περίοδος της καλοκαιρινής χαλάρωσης, είτε συνοδεύτηκε από διακοπές είτε (για πολλούς) όχι.

Η επικαιρότητα των τελευταίων εβδομάδων, πάντως, χαρακτηρίστηκε από θέματα ευρύτερου (εγχώριου και διεθνούς) ενδιαφέροντος, που άλλαξαν, έστω προσωρινά -ακόμη και διά της μεθόδου του αποπροσανατολισμού-, τη συνήθη ατζέντα. Η «εικονική πραγματικότητα», όμως, φτάνει στο τέλος της και έρχεται για τον μέσο Ελληνα η ώρα της προσγείωσης στην οδυνηρή πραγματικότητα…

Αυτό το φθινόπωρο αναμένεται το ίδιο -ενδεχομένως και περισσότερο- μελαγχολικό με τα προηγούμενα. Οσο κι αν οι αριθμοί ευημερούν (κατά έναν περίεργο τρόπο, μάλιστα, πάντοτε μαζί τους αυτό συνέβαινε…), οι άνθρωποι στη χώρα μας οδηγούνται από το κακό στο χειρότερο.

Δεν είναι μόνο η οικονομική εξουθένωση των Ελλήνων, που χρόνο με τον χρόνο γίνεται μεγαλύτερη. Είναι το αίσθημα της ματαιότητας, η απογοήτευση που απλώνεται παντού, επηρεάζοντας καταλυτικά την ψυχολογία ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.

Τα «χαμογελαστά» πρόσωπα, για τα οποία μίλησε τις προάλλες ο κ. πρωθυπουργός, υπάρχουν μόνο στη φαντασία των κυβερνώντων, που ολοένα περισσότερο αποδεικνύουν ότι βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Ημέρα με την ημέρα, η ελπίδα στερεύει, η υπομονή εξαντλείται, τα αδιέξοδα πολλαπλασιάζονται.

Επτά και πλέον χρόνια μετά την καταστροφική υπαγωγή στα Μνημόνια, οι Ελληνες ούτε βλέπουν ούτε έχουν πειστεί ότι οι θυσίες τους πιάνουν τόπο. Αντιθέτως, τα βάρη διαρκώς αυξάνονται, ενώ τα αποθέματα έχουν προ πολλού εξαφανιστεί. Φόροι, εισφορές, ΕΝΦΙΑ, κατασχέσεις, νέες περικοπές, πλειστηριασμοί συνθέτουν το λεξιλόγιο που μπαίνει απειλητικά ξανά στη ζωή όλων μας από αυτές τις ημέρες.

Εως το τέλος του έτους, τα συνήθη υποζύγια καλούνται να πληρώσουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, περί τα 10 δισ. ευρώ, αλλά, επειδή «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», πλέον αποδεικνύεται ότι τα έσοδα αυτά δεν μπορούν να συγκεντρωθούν. Ολοένα περισσότεροι Ελληνες δεν πληρώνουν γιατί, πολύ απλά, δεν έχουν πια. Η μαύρη τρύπα δημιουργεί αυτομάτως την απειλή νέων μέτρων και ο φαύλος κύκλος δεν τελειώνει ποτέ…

Είναι βέβαιο ότι η πολιτική ηγεσία το επόμενο διάστημα θα κάνει αισιόδοξους απολογισμούς και ακόμη πιο αισιόδοξες προβλέψεις, προσπαθώντας να ωραιοποιήσει -αν όχι να παραποιήσει- καταστάσεις και δεδομένα. Το ερώτημα είναι ποιος τους ακούει…