Στην πολιτική όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και έτσι πρέπει να είναι. Οι προθέσεις των ανθρώπων συχνά είναι άγνωστες ακόμα και στους ιδίους -η αυτογνωσία, άλλωστε, είναι διαχρονικά το ζητούμενο- και γι’ αυτό το μόνο που έχει σημασία στην αποτίμηση του ρόλου των προσώπων, των κομμάτων και των παρατάξεων είναι ο… ισολογισμός τους. Τα θετικά και τα αρνητικά που αφήνουν για τους πολλούς στο πέρασμά τους.
Θα ήταν, λοιπόν, άτοπο να υποθέσει κάποιος ότι οι Ελληνες θα μπορούσαν να έχουν καλή γνώμη για όσα έχουν προκαλέσει οι πολιτικοί στην κοινωνία. Οι ενέργειες και τα λόγια τους, οι ιδέες τους και οι αντιλήψεις τους για τη χώρα και τις ανάγκες της έχουν οδηγήσει στα σημερινά αδιέξοδα. Η πραγματικότητα δεν είναι σκόνη για να μπορέσει η εξουσία να την κρύψει κάτω από το χαλί της προπαγάνδας. Συνεπώς, η κοινή γνώμη αποδοκιμάζει και τους πολιτικούς αλλά και αυτό που υπερασπίζονται ως κόρη οφθαλμού: την Ε.Ε.
Η «δημοκρατία» δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ για τις απόψεις των Ελλήνων σχετικά με την κυβέρνηση, τα κόμματα και την Ευρώπη: «Στα τάρταρα βρίσκεται η εμπιστοσύνη των Ελλήνων απέναντι στην κυβέρνηση, στη Βουλή, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, με σχεδόν τους μισούς πολίτες της χώρας μας να δηλώνουν μάλιστα ότι δεν αισθάνονται Ευρωπαίοι, όπως προκύπτει από αποκαλυπτική έρευνα του Ευρωβαρόμετρου!
Παράλληλα, όπως ήταν αναμενόμενο, οι Ελληνες είναι οι πιο απαισιόδοξοι Ευρωπαίοι σχετικά με το μέλλον τους.
Σύμφωνα με την έρευνα που διενεργήθηκε την άνοιξη και δημοσιοποιήθηκε χθες, μόλις 11% των Ελλήνων εμπιστεύεται την κυβέρνηση, 13% τη Βουλή και 22% την Ευρωπαϊκή Ενωση».
Είθισται έπειτα από τη δημοσιοποίηση ερευνών που αποτυπώνουν την κοινωνική δυσφορία για τις εφαρμοζόμενες πολιτικές εκείνοι που δέχονται τα πυρά της πάνδημης αποδοκιμασίας να αποποιούνται τις ευθύνες τους και να μιλούν για την επικράτηση του… λαϊκισμού.
Μακάρι η συλλογική νόσος να ήταν ο λαϊκισμός. Θα γιατρευόταν πολύ εύκολα. Ομως το πρόβλημα είναι οι αποτυχημένοι σε θέσεις ευθύνης, που διαιωνίζουν τα προβλήματα…
Μ.Η.Τ. 232120