Τελικά, είμαστε ως λαός για το… ντιβάνι του Γιάλομ. Διότι μόνο ένας ψυχίατρος θα μπορούσε να ερμηνεύσει όσα πράττουμε εμείς οι Ελληνες. Σαν χθες έγινε το δημοψήφισμα, στο οποίο οι Ελληνες είπαν το μεγάλο «όχι» στις παράλογες απαιτήσεις της τρόικας. Κι όμως, λίγο καιρό μετά έτρεξαν οι περισσότεροι από αυτούς να ψηφίσουν τον κ. Τσίπρα για πρωθυπουργό, παρόλο που τους έκανε το «όχι»… «ναι» εν μια νυκτί.
Πριν από λίγες ημέρες, μια μερίδα πολιτών, γνωστών ως «homo pasokious», αποθέωναν στο συνέδριό τους τον άνθρωπο που έβαλε τη χώρα στα Μνημόνια. Τον ίδιο άνθρωπο, τον Γ. Παπανδρέου, εν τω μεταξύ τον μαύρισαν στις κάλπες, με αποτέλεσμα να μη βγει ούτε βουλευτής. Δεν είναι παραλογισμός αυτός;
Αλλά ο μεγαλύτερος όλων είναι αυτό που ζούμε με το ριάλιτι «Survivor», που σπάει τα μηχανάκια των μετρήσεων, την ώρα που ο κόσμος υποφέρει και δοκιμάζεται για ακόμα μία φορά από τις επιπτώσεις των μνημονιακών μέτρων. Και είναι πραγματικά να απορεί κανείς με αυτούς που πήγαν στο αεροδρόμιο και το πλατό για να υποδεχθούν τους παίκτες, λες και έκαναν τίποτα σημαντικό. Λες και έκαναν καμιά μεγάλη ανακάλυψη, κάτι για την ανθρωπότητα, βρε παιδί μου, ώστε να πούμε και εμείς «χαλάλι τόση προβολή».
Η ίδια απορία υπάρχει και για αυτούς που στήνονταν για ημέρες στην τηλεοπτική οθόνη και χωρίζονταν σε στρατόπεδα για να υποστηρίξουν τον έναν ή τον άλλον υποψήφιο «μαχητή» ή «διάσημο», λες και έλυναν κανένα από τα προβλήματά τους…
Χθες δε, την ημέρα του μεγάλου τελικού, έγινε πανικός αντίστοιχος με την εποχή του Χρηματιστηρίου, που όλα παρέλυαν στην Ελλάδα όταν οι τηλεοπτικοί δέκτες έδειχναν την εκπομπή με τις μετοχές.
Και, άντε, τότε ήταν καλές εποχές και υπήρχε μια δικαιολογία. Σήμερα, όμως, είναι δυνατόν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες, που έχουν γίνει οι ίδιοι… survivors για χρόνια, να στέκονται στην τηλεόραση για να δουν μέχρι τα ξημερώματα το «Survivor»;
Κάτι τέτοιες στιγμές, η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι ότι μας ψεκάζουν. Αλλιώς δεν υπάρχει λογική εξήγηση για όσα είδαμε να συμβαίνουν με αυτό το ριάλιτι.