Η υπόθεση της σταδιακής μετατροπής του ναού της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη σε ισλαμικό τέμενος είναι εξοργιστική, οδηγεί σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς τις διμερείς σχέσεις με την Τουρκία και θέτει σε κίνδυνο ολόκληρη την περιοχή. Ταυτόχρονα είναι υποχρέωση, αλλά και ευκαιρία.
Η υποχρέωση είναι προς την πλευρά του ελληνικού κράτους, ενώ ανοίγεται και μια σημαντική ευκαιρία για το έθνος μας. Η Ελλάδα πρέπει να πρωτοστατήσει στην υπεράσπιση του χαρακτήρα αυτού του ιερού για τη χριστιανοσύνη και την ανθρωπότητα οικοδομήματος.
Η Αγία Σοφία δεν κτίστηκε για να γίνει τζαμί ούτε για να εξυπηρετήσει μουσειακούς σκοπούς, αλλά για να εκκλησιάζονται οι κάτοικοι της πρωτεύουσας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και για να τον επισκέπτονται για να προσευχηθούν εκεί οι χριστιανοί όλου του κόσμου. Η σχέση τούτου του δημιουργήματος με τον Χριστό είναι ζώσα, γιατί εκεί αναπέμπονται οι προσευχές και εκεί καταφεύγουν οι ελπίδες του Γένους μας για σωτηρία και αναγέννηση.
Είναι υποχρέωση του Ελληνισμού να σώσει την Αγία Σοφία από την τουρκική βαρβαρότητα, αλλά και ευκαιρία να δείξει ότι εμείς είμαστε η εμπροσθοφυλακή του ελεύθερου κόσμου, που επιθυμεί να προτάξει τα στήθη του στην ασέβεια και την επεκτατική διάθεση των απογόνων των ορδών του Μωάμεθ Β’.
Το ζήτημά μας δεν είναι τόσο τι θα σκαρφιστεί κάθε Ερντογάν για να τονώσει το προφίλ της εξουσίας του και να υπερισχύσει στο πολιτικό μπρα ντε φερ εναντίον των αντιπάλων του. Το μείζον θέμα είναι τι κάνουμε εμείς και πώς το μεθοδεύουμε. Η πικρή αλήθεια είναι ότι στην υπόθεση της Αγίας Σοφίας εντυπωσιάζουν τόσο η αφωνία του Οικουμενικού Πατριαρχείου όσο και η σιωπή της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Κανονικά θα έπρεπε άπαντες, από την κορυφή της Ιεραρχίας μέχρι τον τελευταίο διάκονο, να επιδίδονται σε μια εκστρατεία αφύπνισης και ενημέρωσης των πιστών, των πολιτικών ηγεσιών και των διπλωματικών αποστολών των ξένων κρατών, και να μην ησυχάσουν ούτε λεπτό μέχρι η Τουρκία να αποδεχτεί την πραγματικότητα.
Αντ’ αυτού, τι πράττουν;
Μ.Η.Τ. 232120