Ο Χάρος μικραίνει τις οικογένειες, ορφανεύει τα σπίτια και το κράτος της Αριστεράς τα αφανίζει. Αφού οι κυβερνώντες γονάτισαν μπροστά στους Γερμανούς και κατάπιαν το φιλότιμο και την αξιοπρέπειά τους, τώρα επιδεικνύουν τη δανεική ισχύ τους στις ανήμπορες χήρες.
Οπως έγραψε σχετικά η «δημοκρατία», με τον νόμο Κατρούγκαλου «οι γυναίκες που μένουν χήρες σε ηλικία μικρότερη των 55 ετών δικαιούνται σύνταξη χηρείας για μόλις τρία χρόνια. Αν στη λήξη της τριετίας δεν έχουν συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας τους, καλούνται να βγουν στην αγορά εργασίας, ενώ, αν έχουν γίνει 55 ετών, δικαιούνται ξανά σύνταξη χηρείας, αλλά μετά τα 67».
Με λίγα λόγια το κράτος, που είναι διαρκώς διασυρόμενο και εξευτελιζόμενο από την ξενοκρατία, λέει στις χήρες που ασχολούνταν με τα του οίκου τους να βρουν εργασία στα… 50 τους, όταν είναι πλέον δύσκολο να βρουν εργασία οι τριαντάρηδες κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών.
Στις οικίες των χαροκαμένων, όπου έχουν εγκατασταθεί η θλίψη και η αίσθηση της απώλειας, κρούουν πλέον απειλητικά τη θύρα η φτώχεια, η εξαθλίωση και η εχθρότητα του κράτους, που υποτίθεται ότι έχει ως αποστολή να προστατεύει τους πολίτες του.
Είναι στ’ αλήθεια ντροπή για μια οργανωμένη κοινωνία και για οποιονδήποτε εκπρόσωπο της πολιτικής τάξης να εξαθλιώνει κατόπιν υπαγορεύσεως ξένων βουλήσεων όλες τις οικογένειες που έχουν ανάγκη ψυχικής και υλικής στήριξης.
Αν το κράτος έχει ουσιαστική ανάγκη από τα κονδύλια που κατευθύνονται στις χήρες και στα ορφανά, ας κόψει ένα γενναίο ποσόν από τα μυθώδη ποσά που πληρώνουμε όλοι για τους κολαούζους υπουργών και βουλευτών, από τις παχυλές «αποζημιώσεις», τις ατέλειες, τα πολυτελή αυτοκίνητά τους, τις κοστοβόρες φρουρές τους, τις περιττές και ακριβές μετακινήσεις τους και όλα τα υπόλοιπα, γνωστά και άγνωστα βασιλικά προνόμιά τους.
Οντως υπάρχει «λίπος» για να καεί στον βωμό της κρίσης και της οικονομικής δυσπραγίας. Φυσικά, αυτό δεν βρίσκεται στους φτωχούς, στους ασθενείς και στις χήρες αλλά στην ανάλγητη πολιτική ηγεσία.
Μ.Η.Τ. 232120