Τελικά οι θεσμοί είναι σαν τη Λερναία Υδρα. Ενα κεφάλι κόβεις, δύο ξεπηδούν. Αυτό είναι το σύστημά τους, από το πρώτο Μνημόνιο μέχρι σήμερα.
Μια απαίτησή τους ικανοποιούσαν οι κυβερνήσεις, δύο νέες έβρισκαν μπροστά τους. Και για όσα αυτοί είχαν δεσμευτεί ούτε λόγος.
Τα παραπέμπουν όλα στις καλένδες. Καμία ρύθμιση για το χρέος, που είχαν δεσμευτεί εδώ και χρόνια, καμία συνέπεια στην καταβολή των δόσεων στην Ελλάδα με βάση τον προγραμματισμό που είχε γίνει. Κάθε φορά τις σέρνουν για να μας φτάσουν στο αμήν. Γιατί; Γιατί, πολύ απλά, μπορούν.
Αυτοί έχουν το καρπούζι, αυτοί και το μαχαίρι. Διότι η μία υποχώρηση φέρνει την άλλη και όσο παραμένουμε διχασμένοι στο εσωτερικό τόσο πιο εύκολα μας διαχειρίζονται, παίρνοντας περισσότερα. Αλλά οι άνθρωποι είναι αθεράπευτα βουλημικοί και δεν μπορούν πλέον να χορτάσουν με τίποτε.
Αφού βγαίνουν φόρα παρτίδα και λένε ότι τουλάχιστον για 20 χρόνια ακόμη η Ελλάδα θα είναι υπό ασφυκτικό έλεγχο, μπας και επιστρέψει σε επίπεδα του 2010 (δηλαδή, ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι), έκαναν ακόμη μία κίνηση, δείχνοντας τι πραγματικά θέλουν.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, απαίτησαν να καταργήσουμε τις εκλογές και να βρούμε ένα Ελληνα Μακρόν, να τον τοποθετήσουμε στην εξουσία για να σωθούμε. Τέτοιος κυνισμός, δηλαδή, δεν νομίζω ότι έχει υπάρξει στις σύγχρονες αστικές δημοκρατίες.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καμία ευαισθησία και τα θέλουν όλα. Μαριονέτες στις ηγεσίες , μαριονέτες στις τράπεζες, μαριονέτες παντού. Και αυτοί απλώς θα κινούν τα νήματα από τα παρασκήνια, ώστε οι λαοί να μην έχουν διέξοδο καμία.
Αυτά είναι τα σχέδιά τους, απλώς τώρα ξεθάρρεψαν και τα λένε φόρα παρτίδα, χωρίς κανέναν ενδοιασμό πλέον. Δεν τους αρκεί ότι υπογράφουν τα πάντα οι κυβερνώντες, θέλουν να τρομάξουν και τους επόμενους, στέλνοντας το μήνυμα ότι αν δεν υπακούσουν θα τους αντικαταστήσουν.
Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, ότι «φωτογραφίζουν» και τα προσόντα που πρέπει να έχει ο επόμενος. Να έχει υπηρετήσει τις τράπεζες, να θέλει την κατάργηση του κοινωνικού κράτους και του Δημοσίου και να υπηρετεί την ανωτάτη αρχή των θεσμών.
Μόνο την ηλικία της γυναίκας που πρέπει να έχει ο επόμενος πρωθυπουργός δεν μας είπαν. Σε αυτό τον άφησαν ελεύθερο. Τόσο δημοκράτες οι θεσμοί. Τρομάρα τους. Ή, μάλλον, τρομάρα μας…
Μ.Η.Τ. 232120