Το εθνικό σώμα ακόμα και σήμερα φέρει δύο μεγάλες πληγές που ανοίχτηκαν στον αχάριστο για την Ελλάδα 20ό αιώνα. Και οι δύο πληγές χαίνουν αγιάτρευτες και κακοφορμίζουν, παρασύροντάς μας όλους σε μια κατάσταση από την οποία δεν θα υπάρχει επιστροφή.
Η πρώτη πληγή ήταν η ανείπωτη καταστροφή του 1922, όπου για πρώτη φορά στην πολυχιλιετή Ιστορία μας χάσαμε την Ιωνία. Δεν έχουμε πια ούτε στρατιωτικό ούτε πληθυσμιακό έρεισμα στην κοιτίδα του πολιτισμού μας. Η δεύτερη μεγάλη πληγή είναι o εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε εν μέσω της τριπλής Κατοχής από Γερμανούς, Βουλγάρους και Ιταλούς.
Η σύγκρουση της πατρίδας με τους ξενοκίνητους κομμουνιστές δεν έβλαψε τα εθνικά συμφέροντα μόνο επειδή την περίοδο που οι Σύμμαχοι διένεμαν τα κέρδη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εμείς πάλι ζητούσαμε βοήθεια για να αντιμετωπίσουμε το ένοπλο ανθελληνικό κίνημα που ήθελε να διαμελίσει την Ελλάδα.
Ενα από τα βασικότερα προβλήματα που προκάλεσε στην κοινωνική ζωή του τόπου ο εμφύλιος πόλεμος ήταν η στρεβλή και πλήρως αντεστραμμένη ερμηνεία του από τη στρατευμένη ιστοριογραφία της Αριστεράς, η οποία παρουσίασε το άσπρο μαύρο και την προδοσία σαν πατριωτισμό. Η περιβόητη «ιδεολογική ηγεμονία» και το ανύπαρκτο «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς στηρίχτηκαν σε μισές αλήθειες και ολόκληρα ψέματα, τα οποία καλλιεργήθηκαν επί δεκαετίες στην κοινή γνώμη.
Η πλήρης έκδοση της «κυριακάτικης δημοκρατίας» που κυκλοφορεί αύριο έχει μια εμπεριστατωμένη απάντηση στην κομμουνιστική ιστοριογραφία για τον εμφύλιο πόλεμο. Η εφημερίδα μας θα συνοδεύεται από το βιβλίο του Ιωάννου Αθανασόπουλου «Κατοχικός Εμφύλιος Πόλεμος στην Ελλάδα 1943-1944. Η πρώτη προσπάθεια του ΚΚΕ για υφαρπαγή της εξουσίας».
Στις σελίδες αυτής της εξαιρετικά σημαντικής μελέτης εξετάζονται και ανατρέπονται ένας προς έναν οι ισχυρισμοί της Αριστεράς για τη στάση της την περίοδο της Κατοχής, την αντίσταση στους κατακτητές και τον πόλεμο που κήρυξε εναντίον όλων των πατριωτικών οργανώσεων που δεν ήλεγχε το ΚΚΕ.
Μη χάσετε αυτό το βιβλίο. Οι Ελληνες δεν αξίζουν τίποτε λιγότερο από την αλήθεια!