Απόδειξη σοβαρότητας

Μάλλον ως δροσερό ανέκδοτο μοιάζει το εν μέσω θερινού καύσωνα κάλεσμα προς τους καταναλωτές και τους ταξιδιώτες του Αυγούστου (της Γενικής Γραμματείας Εσόδων) να ζητούν αποδείξεις από τα καταστήματα, ακόμη και εάν πληρώνουν με κάρτα.

Και αυτό γιατί η φορολογική συνείδηση και η κουλτούρα των πολιτών να ζητούν αποδείξεις δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν όσο το φορολογικό σύστημα παραμένει άδικο και όσο οι αποδείξεις δεν δίνουν κανένα κίνητρο στον κόσμο, ώστε να αναγκάζεται να τις ζητά. Και το κυριότερο, όσο το κράτος δεν κάνει ανταποδοτικούς τους φόρους που πληρώνει με αίμα και δάκρυα η κοινωνία.

Δηλαδή να δίνει στους πενόμενους καλύτερα νοσοκομεία, καλύτερα σχολεία, καλύτερους δρόμους. Διότι όσο οι φόροι γίνονται «επαναστατικές» μίζες ή πέφτουν στη μαύρη τρύπα του χρέους και ο πολίτης δεν έχει ούτε Υγεία ούτε Παιδεία ούτε ασφάλεια, τότε μην περιμένει κανείς υπουργός ότι κάτι θα αλλάξει θεαματικά.

Οι πολίτες απέναντι σε ένα κράτος μπαταξή, σε ένα κράτος αναξιόπιστο, αμύνονται ενστικτωδώς με τον μόνο τρόπο που γνωρίζουν. Αδιαφορούν όχι από πρόθεση αλλά εντελώς ασυνείδητα σε όσα βλέπουν γύρω τους να συμβαίνουν και χωρίς βέβαια να μπορούν να κατανοήσουν ότι στο τέλος αυτοί θα πληρώσουν το μάρμαρο, αφού οι γνωστοί άγνωστοι μεγαλόσχημοι θα συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν.

Γι’ αυτό θα προτείναμε αντί εκκλήσεων προς τους πολίτες το κράτος να έκοβε μια απόδειξη σοβαρότητας απέναντί τους θεσπίζοντας συγκεκριμένα μπόνους για όσους συνεχίζουν να ψωνίζουν ώστε να ζητούν και να λαμβάνουν απόδειξη, δημιουργώντας με τα χρήματα που συγκεντρώνει από υποθέσεις φοροδιαφυγής ένα νοσοκομείο ή ένα σχολείο. Για να δείξει ότι σέβεται τη συμφωνία που έχει συνάψει με την κοινωνία.

Ισως τότε εκτός από ένα αφορολόγητο για τα μάτια του κόσμου να χτιζόταν πραγματικά και σε βάθος χρόνου φορολογική συνείδηση σε όλους. Ας τολμήσει λοιπόν η Πολιτεία να δώσει για μία φορά το παράδειγμα…