Οταν δεν έχεις επιχειρήματα

Η αποκάλυψη της «κυριακάτικης δημοκρατίας» για τις «off shore του Βενιζέλου» έκανε τον υπερφίαλο τέως αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Σαμαρά και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να χάσει την ψυχραιμία του και να δείξει σε όλους τον πραγματικό εαυτό του.

Ενώ από τη στιγμή που βρέθηκε εκτός εξουσίας -υποκριτικά- κόπτεται υπέρ των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του Τύπου και των πολιτών, χθες, μόλις είδε το φως το ένοχο μυστικό του, εξερράγη και άρχισε τις απειλές.

Ο κ. Βενιζέλος είναι ο τελευταίος που έχει το ηθικό δικαίωμα σε αυτήν τη χώρα να ομιλεί για «αλητείες» και «χυδαιότητες». Οσα διέπραξε, ιδιαίτερα κατά την περίοδο που διετέλεσε υπουργός Οικονομικών, κουνώντας διαρκώς το δάχτυλο στην κοινωνία, τον κατατάσσουν σε έναν από τους μεγαλύτερους ολετήρες της πατρίδας μας. Ειδικά το καταστροφικό PSI αποτελεί το ιστορικό όνειδός του.

Ο κ. Βενιζέλος είναι ο τελευταίος που νομιμοποιείται να επικαλείται τη Δημοκρατία, όταν επί των ημερών του κουρελιάζονταν επί καθημερινής βάσης το Σύνταγμα και η νομιμότητα, προκειμένου να εκτελούνται οι διαταγές των δανειστών. Και ας μην αναφερθούμε στον τυποκτόνο νόμο, ο οποίος -καθόλου τυχαία- θα παραμείνει εσαεί καταγεγραμμένος ως «νόμος Βενιζέλου», ώστε να θυμίζει τις πραγματικές αντιλήψεις του εμπνευστή του για την ελευθερία του λόγου.

Προκαλεί θυμηδία, επίσης, η σπαραξικάρδια έκκλησή του για «αντίδραση των πολιτών» στην «επικοινωνιακή και την ηθική αθλιότητα». Προφανώς, θα στεκόταν μπροστά στον καθρέφτη του όταν συνέτασσε αυτήν την κωμική δήλωση.

Με τον βίο και την πολιτεία που τον συνοδεύει, αν διέθετε ελάχιστο φιλότιμο, έπρεπε να έχει εξαφανιστεί προ πολλού από προσώπου γης. Θα μπορούσε να ελπίζει ότι διά της λήθης θα «παραγράφονταν» τα ανομήματά του.

Επιμένει, ωστόσο, να προκαλεί και να αποδεικνύει ότι και αυτή ακόμη η πολυδιαφημισμένη ευφυΐα του είναι άγονος. Η καλύτερη επιβεβαίωση για το περιεχόμενο του ρεπορτάζ της «κυριακάτικης δημοκρατίας» προέρχεται, άλλωστε, από τη δική του δήλωση.

Το μόνο που μένει είναι οι κραυγές του για τον τίτλο του δημοσιεύματος. Εχει, όμως, κάποιο λόγο να μυγιάζεται;