Η συγκυρία στην οποία εκδηλώθηκαν οι προκλήσεις από την Τουρκία και την Αλβανία δεν είναι καθόλου τυχαία. Οπως, επίσης, δεν είναι άνευ σημασίας το γεγονός της χρονικής σύμπτωσής τους. Αυτήν την περίοδο σημειώνεται έξαρση των γεωπολιτικών εντάσεων στην ευρύτερη περιοχή, την ώρα που η Ελλάδα βυθίζεται στην οικονομική κρίση και την κοινωνική απόγνωση.
Οι γείτονές μας, με περισσό θράσος, δεν έχασαν την ευκαιρία να συγχρονιστούν για να επαναφέρουν ανύπαρκτα -μειονοτικά, κυρίως- θέματα. Ειδικά ο Ερντογάν δεν αρκέστηκε στην πρόκληση με την μετατροπή της Αγια-Σοφιάς σε «τζαμί». Εκμεταλλευόμενος την υποτονική ελληνική αντίδραση, έκανε και το επόμενο βήμα, αναζωπυρώνοντας τις απαιτήσεις για τη Δυτική Θράκη και την εξάπλωση της μουσουλμανικής επιρροής, διά της δημιουργίας τεμένους στην Αθήνα. Οσο για τον (σοσιαλιστή) κ. Ράμα, παίζει τον ρόλο κομπάρσου…
Οι ανιστόρητες αυτές επιδιώξεις αποκτούν νέο περιεχόμενο μέσα στο σημερινό ασταθές περιβάλλον. Αλλωστε, η ενεργοποίηση του μουσουλμανικού τόξου εξυπηρετεί γενικότερα σενάρια ανακατατάξεων στα Βαλκάνια.
Μειονοτικά παιχνίδια παίζονται, ασφαλώς, εδώ και δεκαετίες. Σχέδια για ακρωτηριασμό της ελληνικής επικράτειας, μέσω της αυτονόμησης τμημάτων της, εξυφαίνονταν ανέκαθεν. Ομως, η εποχή που διανύουμε είναι πιο εύφλεκτη από ποτέ.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, η χώρα μας δείχνει αμήχανη, σαστισμένη. Μερικές δηλώσεις, που γίνονται για την τιμή των όπλων, δεν αρκούν. Είναι φανερό ότι, εκτός από την εθνική κυριαρχία, εξαιτίας των Μνημονίων, η Ελλάδα χάνει και το διπλωματικό σθένος της.
Αρκετές υποχωρήσεις έχουν ήδη σημειωθεί. Εγιναν και στο Προσφυγικό, με την ελπίδα ότι οι δανειστές θα χαλάρωναν κάπως τη θηλιά. Ηταν, όμως, μια ακόμη αυταπάτη.
Αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι με τη συμπεριφορά του «καλού παιδιού» θα μας σεβαστούν σύμμαχοι και εταίροι, κάνει τεράστιο, εγκληματικό λάθος. Η Ελλάδα πρέπει να στείλει το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι η οικονομική κρίση δεν θα τη μετατρέψει σε όμηρο και δεν θα την αποτρέψει από την αποφασιστική υπεράσπιση των ιερών και των οσίων του έθνους, της ακεραιότητας και της κυριαρχίας της.
Αυτό είναι το ύψιστο καθήκον προς την Ιστορία μας.
Μ.Η.Τ. 232120