Οι ορθόδοξοι χριστιανοί θεωρούν την Κυριακή της Αναστάσεως ως την πιο χαρμόσυνη ημέρα του έτους. Για την Ορθοδοξία η Ανάσταση του Χριστού είναι η σημαντικότερη στο εορτολόγιο, επειδή υπάρχει ακλόνητη η πίστη ότι αναστήθηκε ο Κύριος. Αυτή η Κυριακή είναι η σφραγίδα σωτηρίας που προσφέρει ο Χριστός στην ανθρωπότητα – αν εκείνη τη θελήσει και ζήσει κατά τα διδάγματά Του.
Η νίκη επί του θανάτου δεν είναι τύχη, αλλά επιλογή. Κάθε πιστός μπορεί να εισέλθει στο βασίλειο της αφθαρσίας και της εν Χριστώ αληθούς ζωής. Η Εκκλησία μας είναι ανίκητη, γιατί στην κεφαλή της έχει τον Υιό του Θεού, τον Χριστό, που ήλθε προς εμάς για να αναλάβει τα βάρη μας και να θυσιαστεί υπέρ ημών. Αυτός είναι ο δρόμος του Αρχηγού, ο μαρτυρικός και ο σωτήριος. Δεν θα μπορούσε Εκείνος που χώρισε τον χρόνο πριν και μετά από την έλευσή Του στη Γη να πράξει διαφορετικά. Ετσι έχει αντέξει, επικρατήσει και ανθήσει η Εκκλησία μας στην πάροδο των αιώνων: με την αυτοθέλητη προσφορά της ζωής του Ενός για τη σωτηρία όλων.
Σε πολιτικό επίπεδο, δεν υπάρχουν πρόσωπα που να μπορούν να πείσουν -έστω για βραχύ χρονικό διάστημα- ότι είναι ενάρετα και πρόθυμα να προβούν σε ελάχιστες θυσίες για το καλό της πατρίδας. Η Εκκλησία μας έχει επικεφαλής, τον Χριστό, αλλά η Πολιτεία μας είναι ακέφαλη. Τυπικά, οι προβλεπόμενες θέσεις ευθύνης πληρώνονται από εκλεγμένους και μη, αλλά ουσιαστικά παραμένουν κενές.
Δεν υφίστανται προσωπικότητες που χαίρουν γενικής εκτίμησης για το ενάρετο του βίου τους, τις γνώσεις τους, την αγάπη τους για τον λαό και το έθνος, την ευσέβειά τους, τον σεβασμό τους στις παραδόσεις και τον πολιτισμό μας και την επάρκειά τους στη διαχείριση των κοινών υποθέσεων.
Το πολιτικό προσωπικό βρίθει από λίαν προβληματικές περιπτώσεις. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που διαφημίζουν την αθεΐα τους και την έλλειψη συναισθηματικής και θεωρητικής σύνδεσής με ό,τι συνέχει την ελληνική κοινωνία. Ο ιδεολογικός τους πυρήνας είναι μαρξιστικός ή νεοφιλελεύθερος στη μία του όψη και νεοταξικός, αμερικανικού τύπου στην άλλη. Οτιδήποτε ελληνικό το θεωρούν «εθνικιστικό» και μολύνουν με τις ιδεοληψίες τους τη δημόσια σφαίρα. Οι συγκρούσεις νεοφιλελεύθερων και μαρξιστών πολιτικών είναι πάντοτε επιφανειακές και προσχηματικές. Ουσιαστικά, συμφωνούν στη μετατροπή της Ελλάδας σε πολυεθνική, άθρησκη, αποχριστιανοποιημένη και αφελληνισμένη κουρελού.
Στους προαναφερθέντες πρέπει να συνυπολογιστούν και οι επιτήδειοι μαφιόζοι, σεσημασμένοι απατεώνες πολιτικάντηδες, που θησαυρίζουν τάζοντας, κλέβοντας και υφαρπάζοντας τη λαϊκή ψήφο. Η Ελλάδα βιώνει μια αδιάκοπη πολιτική Μεγαλοβδομάδα και, δίχως ηγεσία, δεν πρόκειται να αναστηθεί…
Χρόνια πολλά!
Μ.Η.Τ. 232120