Η παρουσία του Βέλγου Γιαν Φαμπρ στα διοικητικά του Ελληνικού Φεστιβάλ, ευτυχώς, ήταν σύντομη. Φυσικά, ήταν προσβλητική για τη χώρα και την αξιοπρέπεια των υπηρετών της τέχνης, που απέκλεισε από το φεστιβάλ.
Ο «καλλιτέχνης», που έχει εγγράψει στο παθητικό του φρικώδεις βασανισμούς ζώων στα πλαίσια παραστάσεων, υπέβαλε την παραίτησή του από την καλλιτεχνική διεύθυνση του Ελληνικού Φεστιβάλ, το οποίο σκόπευε να αφελληνίσει πλήρως – με τις ευλογίες του εχθρού της αριστείας και υπουργού Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά. Η «δημοκρατία» είναι η πρώτη εφημερίδα που ανέδειξε στις πραγματικές διαστάσεις του το ζήτημα, αξιώνοντας ευθέως την αποπομπή του Φαμπρ από αυτόν τον τόσο σημαντικό θεσμό της πατρίδας μας.
Η αποκαλυπτική και μαχητική αρθρογραφία της εφημερίδας μας, η πάνδημη κατακραυγή και η άμεση, καίρια κινητοποίηση των Ελλήνων καλλιτεχνών απέτρεψαν τα χειρότερα – το να δούμε, για παράδειγμα, τα σαδιστικά αίσχη που παρουσιάζει ο Φαμπρ να μολύνουν τους ιερούς χώρους της Επιδαύρου και του Ηρωδείου.
Το ζήτημα που μένει ανοιχτό είναι εθνικό και συνίσταται στο εξής: Ο ελληνικός πολιτισμός δεν αποτελεί μια προβληματική εταιρία, που θα την αναλάβει κάποιος αλαζονικός (και αφόρητα άπληστος) «τεχνοκράτης» από την Εσπερία για να την «εξυγιάνει».
Ο πολιτισμός μας είναι μια παγκόσμια πρόταση ανεύρεσης του αληθινού εαυτού και οργάνωσης του ατομικού και του συλλογικού βίου.
Στα εδάφη όπου βάδισε ο Σωκράτης, στα τοπία όπου διδάχθηκαν οι τραγωδίες του Αισχύλου και στα ματωμένα χώματα όπου έπεσαν οι 300 του Λεωνίδα και οι 300 του Παπαφλέσσα βαφτίστηκε στο φως η ψυχή του κόσμου.
Το κράτος, αν είναι ελληνικό και φρονεί ούτως, έχει τρόπο να επεκτείνει την εμβέλεια των θεσμών του: να τους εξελληνίσει και να επιμείνει πεισματικά στην κατανόηση, στην υπεράσπιση και την προαγωγή της σεπτής ελληνικής παράδοσης.
Είναι ιταμό να καλούνται ξένοι, που δηλώνουν αναίσχυντα ότι είναι άσχετοι με τον τρόπο μας, για να διδάξουν… τέχνη (όπως αποκαλούν τα κοπρίσματά τους). Εκάς οι βέβηλοι!
Μ.Η.Τ. 232120