Αν οι άνθρωποι δεν παρέδιδαν τη μοίρα τους στο λεγόμενο «αυτόματο ον», δηλαδή στη ρομποτικού τύπου, μη ενσυνείδητη συμπεριφορά, λίγες εστίες δυστυχίας θα υφίσταντο επί της Γης. Η κακή συνήθεια που κυριαρχεί είναι να μιλάμε με κλισέ, να καταγινόμαστε με διάφορα δίχως επίγνωση των πράξεων, να επιλέγουμε δίχως συναίσθηση της φύσεως των επιλογών μας και άνευ εκτιμήσεως των συνεπειών τους. Οι αρχαίοι Ελληνες φιλόσοφοι είχαν μια βαθιά και απολύτως δικαιολογημένη αντιπάθεια σε αυτού του είδους τη συμπεριφορά. Σε αυτό στόχευε ο ελληνικός πολιτισμός και αυτό εξυπηρετούσε το αρχέτυπο του ηνιόχου, του «λογιστικού» μέρους της ψυχής.
Επίσης, η ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας είναι κάθετα αντίθετη με την άφεσή μας στην αβουλία και την ασυνειδησία. Η αποδοχή των λόγων του Κυρίου σημαίνει ενσυνείδητη συμμετοχή στην αγάπη Του και βίο με περίσκεψη και αφυπνισμένη συνείδηση. Κι αυτή η παραδοχή είναι κρίσιμη για την ατομική, σωματική και ψυχική, υγεία αλλά και για τη συλλογική ευημερία.
Αν, λοιπόν, ρίχναμε μια ματιά στο ημερολόγιο και βλέπαμε πώς είναι ταξινομημένες από την Εκκλησία και την ελληνική παράδοσή μας οι εορτές, θα κατανοούσαμε το μήνυμα της αλληλοδιαδοχής τους. Η Τσικνοπέμπτη και η Κυριακή της Απόκρεω με το ξεφάντωμα, τη διασκέδαση και την αποφόρτιση των συναισθημάτων δίνουν τη σκυτάλη στην εβδομάδα της Τυρινής και μετά στην Καθαρά Δευτέρα. Εκεί ξεκινά η περίοδος της νηστείας της Σαρακοστής κι ακολούθως η Εβδομάδα των Παθών και η Ανάσταση του Κυρίου, το χαρμόσυνο φινάλε του μεγαλοβδομαδιάτικου θρήνου και της βαθιάς κατάνυξης. Προηγείται ο τάφος και έπεται η Ανάσταση! Η ζωή επανέρχεται κραταιά και τροπαιούχα μετά τον άδικο τερματισμό της.
Οι διακυμάνσεις των συναισθημάτων και των πνευματικών καταστάσεων αυτής της μακράς περιόδου, που έρχεται μαζί με την ολάνθιστη άνοιξη, είναι συν τοις άλλοις και ηχηρά πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα.
Ο απερίσκεπτος βίος της διάσπασης των δυνάμεων και των διαφόρων «μεταμφιέσεων» θα ακολουθηθεί από περίοδο έλλειψης, στέρησης και αναπόφευκτης στροφής προς τα έσω. Η ορθοπραξία και η εναρμόνιση με το θέλημα του Θεού και με καθετί αγαθό θα καταλήξει στην απεριγράπτου εκστάσεως γιορτή της υπερνίκησης της φθοράς, της απώλειας, του θανάτου. Ετσι έχει χαραχτεί ο μονόδρομος της διαφυγής των ανθρώπων από τα δόντια του Αδου.
Αυτό αποτελεί και τη μοναδική λύση για την πατρίδα μας. Η στέρηση, η δοκιμασία από τις περιστάσεις και οι κακουχίες δεν μπορεί να βρουν απαντήσεις εκτός Θεού. Με Εκείνον εντός μας κυρίαρχο θα μπορέσουμε να φωτίσουμε τα σκότη στα οποία μας έριξαν οι μισόχριστοι πολέμιοι του γένους μας.
Μ.Η.Τ. 232120