Το Φεστιβάλ Αθηνών είναι ένας θεσμός που χρησιμοποιεί, μεταξύ άλλων, ως χώρους για τις εκδηλώσεις, παραστάσεις και εκθέσεις του το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και το Ωδείο Ηρώδου Αττικού – δύο εκ των ιερότερων τόπων του ελληνικού πολιτισμού στους οποίους δεν είναι δυνατό να επιτραπεί η διάπραξη αθλιοτήτων.
Ο Γιαν Φαμπρ είναι κάποιος Βέλγος. Διορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών από έναν πολιτικό, που έχει δηλώσει απερίφραστα ότι εχθρεύεται την αριστεία: τον υπουργό Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά.
Ο Γιαν Φαμπρ είναι ένας «καλλιτέχνης». Η εργογραφία του θυμίζει δελτίο συμβάντων ψυχιατρικής κλινικής, που τελεί υπό κατάληψη από εξεγερμένους εξαιρετικά επικίνδυνους νοσηλευομένους.
Στην «κυριακάτικη δημοκρατία» παρατέθηκαν σε κοινή θέα ο αποκρουστικός βίος και η αμφιλεγόμενη πολιτεία αυτού του ατόμου, το οποίο θα πληρώνουν οι Ελληνες από το υστέρημά τους για να διαχειριστεί το καλλιτεχνικό προϊόν του Φεστιβάλ Αθηνών.
Στην Μπιενάλε Βενετίας παρουσίασε «πέντε έργα του εμπνευσμένα από την Πιετά, το περίφημο έργο του Μιχαήλ Αγγέλου. Μάλιστα, ένα από αυτά αποτέλεσε αντικείμενο έντονης κριτικής, αφού η Παρθένος Μαρία είχε τη μορφή νεκροκεφαλής, ενώ ο Χριστός, τον οποίο κρατούσε στην αγκαλιά της, είχε την όψη του ίδιου του καλλιτέχνη».
Ο ίδιος άνθρωπος «είχε την ιδέα να τοποθετήσει 8.000 φέτες ζαμπόν γύρω από οκτώ νεοκλασικές κολόνες στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου της Γάνδης επί τρεις μήνες, ώστε μύγες (και κάθε λογής έντομα) να μαζευτούν».
Επίσης, «έχει πηγή έμπνευσης τα σκαθάρια και φτιάχνει έργα από σωματικά υγρά και το αίμα του», ενώ «για τις ανάγκες μιας περφόρμανς στην Αμβέρσα, οι συνεργάτες του πέταξαν γάτες στον αέρα με στόχο να σκάσουν στο έδαφος».
Η διαταραχή αυτού του ανθρώπου είναι πιο έκδηλη κι από την προϊούσα παρακμή του δυτικού πολιτισμού, που έχει αποφασίσει να πνιγεί στα ίδια του τα λύματα, και είναι προσβλητικό για όλους μας να επιλέγεται μια τέτοια… κλινική περίπτωση για την καλλιτεχνική διεύθυνση ενός τόσο σημαντικού ελληνικού θεσμού.
Μ.Η.Τ. 232120