Το 2008, σαν σήμερα, κηδεύτηκε ο πιο αγαπημένος ιεράρχης της νεότερης Ιστορίας, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος. Στην πομπή προς την τελευταία κατοικία του συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες.
Η ουρά στη Μητρόπολη για τον τελευταίο ασπασμό ήταν τεράστια και η αναμονή πολύωρη. Ουδείς διαμαρτυρόταν. Δεν υπήρχε διάθεση για κάτι τέτοιο. Οι ποταμοί των δακρύων που έρρευσαν εκείνη την ημέρα είχαν γεμίσει τις συνειδήσεις με πόνο και κατάνυξη. Δεν χωρούσαν άλλα συναισθήματα.
Η καρδιά της Ελλάδας πλημμύρισε με πένθος και ανησυχία για το τι έμελλε να ακολουθήσει. Οι πολίτες ανησυχούσαν, γιατί έχαναν μία από τις σταθερές τους. Η ύπαρξη του Χριστοδούλου, η επίγνωση ότι ζούσε και μπορούσε να παρέμβει, ήταν καθησυχαστική, και ο θάνατός του βιώθηκε ως τραυματική εμπειρία.
Το κενό που άφησε πίσω του χάσκει. Δεν καλύφθηκε η θέση που είχε ο φωτισμένος ιεράρχης στις συνειδήσεις μας. Δεν μίλησε κάποιος με τόσο χάρισμα, αγάπη και πατριωτική φλόγα κατευθείαν στις καρδιές των πολιτών αυτής της χώρας.
Ο λαός το αντιλαμβάνεται αυτό, το νιώθει και δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε από γνωστούς και αγνώστους την άποψη ότι με τον Χριστόδουλο ζωντανό δεν θα μπαίναμε στο Μνημόνιο. Πολλοί Ελληνες πιστεύουν ότι, αν ζούσε ο Χριστόδουλος, δεν θα γινόμασταν υποπόδια της τρόικας και ο λαός δεν θα χτυπιόταν σαν ακυβέρνητο καράβι πάνω στους υφάλους της πολυεπίπεδης κρίσης, που κοντεύει να μας σβήσει από τον χάρτη.
Ο Χριστόδουλος θα είχε γεμίσει τις πλατείες με κόσμο, θα είχε κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις του Ελληνισμού και θα είχε κονιορτοποιήσει τις δυνάμεις που μας θέλουν γονατιστούς, ταπεινωμένους. Αυτές ήταν οι πεποιθήσεις των πολλών για τις δυνάμεις τού ενός – και οι πολλοί σ’ αυτή την περίπτωση είχαν «διαβάσει» σωστά την πραγματικότητα.
Η «κυριακάτικη δημοκρατία», αποτίοντας φόρο τιμής στον αλησμόνητο Χριστόδουλο, υπενθυμίζει ένα απόσπασμα από το τελευταίο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του: «Χρειάζονται να πολλαπλασιασθούν οι άνθρωποι που κάνουν αντίσταση. Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην Ιστορία μας και στους αγώνες μας. Οι αναθεωρητές πολύ κακή συγκυρία επέλεξαν για να γκρεμίσουν από τις καρδιές των Ελλήνων τα κάστρα των θυσιών. Σταθείτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μην ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ’ επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει».
Αιωνία του η μνήμη!
Μ.Η.Τ. 232120