Πολλά έζησε η χώρα το τελευταίο διάστημα. Μια από τις εξελίξεις που την αφορούν και βρίσκεται σε εκκρεμότητα είναι το Ασφαλιστικό.
Ολα τα σημαντικά και τα κρίσιμα για την επιβίωση των απομάχων της εργασίας και το καλώς έχειν των επόμενων γενεών βρίσκονται υπό επεξεργασία.
Ομως, όλοι όσοι έχουν παραφουσκώσει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με τις ηχηρές κορόνες τους περί «υπευθυνότητας», «σύνεσης», «εθνικής συνεννόησης», «συναίνεσης» και κλίματος κατευνασμού των πολιτικών παθών έχουν προεξοφλήσει τη θέση τους, η οποία συνοψίζεται σε μια λέξη που δεν ήθελαν καν να ακούσουν προ ολίγων μηνών: «Οχι».
Τα περιτρίμματα του ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και οι ασυγκράτητοι νεοφιλελεύθεροι της Νέας Δημοκρατίας περίμεναν ολόκληρο τον Ιούνιο του 2015 να τους φέρει κάποιος από την κυβέρνηση ή ακόμα και η ίδια η τρόικα ένα λευκό χαρτί για να υπογράψουν – οτιδήποτε, ακόμα κι αν ήταν η πλήρης παράδοση της χώρας στους πιστωτές!
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης δήλωνε στις 22 Ιουνίου σε ομιλία του στον Κεραμεικό: «Θέλουμε συμφωνία κι ας είναι κακή, και όχι ρήξη. Για αυτό στηρίζουμε την κυβέρνηση».
Την ίδια περίοδο, στις 14 Ιουνίου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του σε τηλεοπτικό σταθμό επισήμαινε ότι «οποιαδήποτε συμφωνία είναι καλύτερη από μη συμφωνία».
Απαντες οι μνημονιακοί θεωρούσαν ότι έπρεπε πάση θυσία να ικανοποιηθούν πλήρως και ασυζητητί οι αξιώσεις της τρόικας. Τώρα, ενώ έχουν ψηφίσει Μνημόνια, εφαρμοστικά νομοσχέδια και άλλα τινά που πετσοκόβουν τα εισοδήματα και περιορίζουν ασφυκτικά το κοινωνικό κράτος, εκφράζουν προκαταβολικά την κατηγορηματική άρνησή τους να συναινέσουν στις όποιες αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα – παρόλο που αγνοούν τις τελικές σκέψεις και προθέσεις της κυβέρνησης.
Ευτυχώς, οι εποχές που έχουν περάσει και οι δοκιμασίες που έφερε στις αποσκευές του ο χρόνος ωρίμασαν το κοινό. Αυτά τα τερτίπια και οι πολιτικάντικες συμπεριφορές, που απευθύνονται σε αδαείς ή σε χαχόλους, δεν λειτουργούν πλέον. Οι υπεύθυνα… ανεύθυνοι ψηφοθήρες δεν αρέσουν πια.