Τελικά, η φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή «Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;» έχει αποκτήσει στις μνημονιακές εποχές που ζούμε άλλη βαρύτητα και δυναμική. Για άλλη μια φορά, οι δανειστές δείχνουν σε ακόμα μία κυβέρνηση ποιος είναι το πραγματικό αφεντικό.
Και, δυστυχώς, μετά το πρώτο μεγάλο «όχι», που έγινε «ναι σε όλα», όσα συμβαίνουν και θα συμβούν από εδώ και πέρα είναι λίγο πολύ αναμενόμενα.
Το Μαξίμου, χθες, αναγκάστηκε, μετά το αυστηρό μήνυμα των Βρυξελλών ότι θα πρέπει να ξεχάσει τη δόση του 1 δισ. ευρώ (και όχι μόνο) αν συνεχίσει να λειτουργεί μονομερώς και δεν πάρει πίσω το παράλληλο πρόγραμμα. Το ότι το… μάζεψε, γιατί αντέδρασαν Ν.Δ., Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ, μάλλον ακούγεται αστείο ως επιχείρημα, αφού τότε θα έπρεπε να μην είχε ψηφίσει κανέναν νόμο έως τώρα.
Η αλήθεια είναι ότι, αφού υφάρπαξε την ψήφο των διαφωνούντων στην ψηφοφορία για τα δεύτερα προαπαιτούμενα, με το δόλωμα του παράλληλου προγράμματος, αναδιπλώθηκε για να το φέρει ως καρότο, με σκοπό να περάσει και το Ασφαλιστικό, που θα έρθει το 2016.
Το δυστύχημα είναι ότι για άλλη μια φορά γίναμε θεατές στο ίδιο έργο, με μια κυβέρνηση να αποφασίζει και με τους δανειστές να διατάσσουν. Και, όπως συμβαίνει από το 2010, οι δεύτεροι πάντα κερδίζουν.
Οσο για το Μαξίμου, καλό θα ήταν να αφυπνιστεί (εάν πραγματικά το θέλει), γιατί το περιμένουν κι άλλα χουνέρια. Οι θεσμοί έχουν το «σχέδιο Β» έτοιμο εδώ και καιρό και δεν θα ησυχάσουν εάν δεν το εφαρμόσουν.
Θέλουν μεγάλο συνασπισμό, με τεχνοκράτη πρωθυπουργό. Αυτό είναι που επιθυμούν για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Αυτό είναι το πλάνο τους και θα δούμε εάν θα βρεθεί κάποιος, κάπου, κάποτε για να το απενεργοποιήσει.
Απλώς, όσα συμβαίνουν τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην αξιωματική αντιπολίτευση είναι σκηνές από τα επεισόδια που θα προβληθούν προσεχώς. Γι’ αυτό, ας έχουν άπαντες τον νου τους…