Η κρίση ως λέξη κατά κύριο λόγο σημαίνει την ικανότητα του ανθρώπου να εμβαθύνει λογικά και να καταλήγει σε ορθά συμπεράσματα. Εμείς τη συνηθίσαμε αλλιώς, με μια δευτερεύουσα σημασία της: ως κάτι που διαταράσσει μια ομαλή πορεία πραγμάτων – π.χ. η οικονομική κρίση.
Η ίδια η λέξη μάς υποβάλλει την ιδέα να αξιοποιήσουμε τη συγκυρία και να αξιολογήσουμε πρόσωπα και καταστάσεις για να βελτιώσουμε πνευματικά, ηθικά και υλικά τον βίο μας.
Τα χρήματα δεν δύνανται να μας λύσουν κάποιο πρόβλημα, αν δεν υπάρχει νους για να καθορίσει τη χρήση τους. Αντιθέτως, η εμβάθυνση και η εξαγωγή ορθών συμπερασμάτων μπορεί να τερματίσουν την κατάσταση της υλικής ένδειας που βιώνει ο λαός.
Στις ημέρες μας πολλοί εκ των εχόντων διασύρουν τον εαυτό τους και την οικογενειακή ιστορία τους προσπαθώντας να γλιτώσουν τα μαύρα ή και βρόμικα χρήματά τους από τις «δαγκάνες» των ελεγκτικών μηχανισμών.
Αδιαφορούν για το κοινό καλό και συμπεριφέρονται σαν μικρόψυχοι ναυαγοί που θέλουν να πετάξουν τους άλλους από τη σωστική λέμβο για να γλιτώσουν μόνο εκείνοι. Φυσικά, η στάση τους είναι τόσο ανόητη και ανήθικη, που δεν χρειάζεται καν σχολιασμό.
Από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι που ζουν υπό τη διαρκή πολιορκία της υλικής ανάγκης και παραδίδουν υπέροχα μαθήματα ήθους και ψυχολογικής ανωτερότητας. Καλή ώρα σαν τον 35χρονο υπάλληλο της υπηρεσίας καθαριότητας του Δήμου Λάρισας, που βρήκε πορτοφόλι με 15.000 ευρώ και τραπεζικές κάρτες και φρόντισε να επιστραφεί άμεσα στον κάτοχό του.
Οπως έγραψε σχετικά η «δημοκρατία», ο τίμιος υπάλληλος, «που, σύμφωνα με πληροφορίες, είναι μέλος πολύτεκνης οικογένειας, είδε το πορτοφόλι στην άκρη ενός πεζοδρομίου την ώρα που εκτελούσε τη βάρδιά του και, χωρίς να μπει στον πειρασμό να το ανοίξει, επέστρεψε στην υπηρεσία και ενημέρωσε τον προϊστάμενό του».
Αν οι πολιτικοί μας είχαν έστω ένα κλάσμα της αρετής που επέδειξε ο καλός συμπολίτης μας, ουδέν πρόβλημα θα αντιμετώπιζε η χώρα.
Μ.Η.Τ. 232120