Ενα από τα εξοργιστικότερα κλισέ που ακούγονται με αφορμή τη σφαγή στο Παρίσι είναι ότι δεν πρέπει να «χάσουμε την Ευρώπη που ξέρουμε». Οσοι χρησιμοποιούν αυτήν την επωδό εννοούν ότι δεν πρέπει να ξυπνήσει ούτε ένας Ευρωπαίος από τον λήθαργο της παρακμής.
Οι κήρυκες του εξευμενισμού των τεράτων και της άνευ όρου παράδοσης στον αντίπαλο νομίζουν ότι έχουν σχηματίσει στον νου τους την ακριβή εικόνα της ηπείρου μας.
Είναι πεπεισμένοι ότι Ευρώπη σημαίνει ανεμελιά, γλέντια, συζητήσεις για τα σύμφωνα συμβίωσης και τον πανηδονισμό, νομιμοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών, αθεΐα, θολοκουλτούρα, διακοπές, επιδόματα και ειρήνη πάση θυσία. Σφάλλουν.
Επειδή η εσφαλμένη άποψη των αιθεροβατών έχει καταχωριστεί σαν… θέσφατο, μπορεί να πάρουν ολόκληρη τη Δύση (και όχι μόνο την ήπειρό μας) στον λαιμό τους.
Αποστολή κάθε κοινωνίας είναι ο αγώνας για την κατάκτηση υψηλότερων πνευματικών αλλά και υλικών κορυφών. Δεν επιτυγχάνεται κάτι με τη θεσμοθέτηση του συβαριτισμού, δηλαδή της φιληδονίας, ως πρότυπο βίου. Οι κοινωνίες των προηγμένων χωρών είναι αποτελέσματα αδυσώπητων μαχών για επιβίωση και προκοπή.
Στον πλανήτη μας η Ιστορία γράφεται και με τη γραφίδα και με την οβίδα. Ο Ελληνισμός, μεταξύ πολλών άλλων, είναι σύνθεση των κειμένων του Πλάτωνος και των μαχών του Μιλτιάδου.
Πάντα υπάρχει κάποιος πόλεμος στον ορίζοντα και αυτοί που θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι και να ακμάσουν οφείλουν να πολεμήσουν και να επικρατήσουν. Ακόμα και αν ένα έθνος ή μια ήπειρος επιθυμεί πάντοτε την ειρήνη, οι άλλοι θα θυμίσουν στους ειρηνόφιλους την υποχρέωσή τους να αμυνθούν.
Η πατρίδα μας θα μπορούσε να συνεισφέρει πολλά στην αναπόφευκτη σύγκρουση των πολιτικοθρησκευτικών συστημάτων που εκφράζουν αντίπαλες και ασύμβατες μεταξύ τους κοσμοθεωρίες. Στο παρελθόν η Ελλάδα σταμάτησε την επέλαση της Ασίας. Και στην παρούσα συγκυρία μπορεί το έθνος μας να φανεί εξίσου χρήσιμο για την ανθρωπότητα – αρκεί η Ευρώπη να έρθει στα σύγκαλά της και να σταματήσει να μας πιέζει στον οικονομικό τομέα.
Μ.Η.Τ. 232120