Οι επιδόσεις όσων έχουν διαχειριστεί τις κοινές υποθέσεις μπορούν να περιγραφούν με το ακόλουθο παράδειγμα: Ενώ όλοι έχουν δεσμευτεί ότι θα κάνουν το παν για να διατηρηθούν τα δικαιώματα των πολιτών στη δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία, έχουν διαλύσει σχεδόν ολότελα αυτούς τους δύο τομείς του Δημοσίου.
Οσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα επιλέγουν και τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και τα ιδιωτικά νοσοκομεία -κι αυτό αποτελεί μια παταγώδη αποτυχία του πολιτικού συστήματος της χώρας.
Ωστόσο, αν και ο ιδιωτικός τομέας (όπου αφήνεται να λειτουργήσει) κερδίζει την εκτίμηση των πολιτών, το μεταπολιτευτικό κράτος δεν έχει πάψει ούτε λεπτό να τον πολεμά, να τον υπονομεύει και να απεργάζεται την καθυπόταξή του!
Σε όλους όσοι δεν έχουν επαφή με τα πολιτικά πράγματα στην πατρίδα μας μπορεί τα προαναφερθέντα να φαντάζουν εκτός λογικής αλλά όσοι έχουν αποπειραθεί να στήσουν επιχείρηση και να τη διατηρήσουν εν ζωή γνωρίζουν καλά ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι ο αγαπημένος στόχος της κρατικής μηχανής.
Κάτι σχετικό με τα ανωτέρω δημοσιοποίησε η «δημοκρατία» που αποκάλυψε ότι «περίπου 3.500 άτομα που νοσηλεύονται στις 38 ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές της χώρας κινδυνεύουν να βρεθούν στον δρόμο με την αύξηση του ΦΠΑ στο 23% στην ιδιωτική υγεία».
Αυτή η εκτίμηση έγινε από τον πρόεδρο της Ενωσης Ψυχιατρικών Κλινικών Ελλάδας Γιώργο Αλαφούζο που μίλησε στην εφημερίδα μας και προσέφερε στους αναγνώστες ένα επιπλέον δεδομένο για το αντικοινωνικό και αντιπαραγωγικό πνεύμα που χαρακτηρίζει την αντιμετώπιση του ιδιωτικού τομέα από τους κρατικούς φορείς.
Οι εκάστοτε ανευθυνοϋπεύθυνοι επιδίδονται σε μια σειρά από κινήσεις που εκμηδενίζουν τη διάθεση για ιδιωτική πρωτοβουλία στην Ελλάδα. Επιβάλλουν 23% στην Παιδεία, 23% στην ιδιωτική υγεία, δημιουργούν αντικίνητρα στην επιχειρηματικότητα, δεν δαμάζουν το θηρίο της γραφειοκρατίας, υπερφορολογούν τα πάντα και έπειτα περιμένουν να έρθει η ανάπτυξη!
Φυσικά, με αυτά τα μυαλά και τούτες τις πρακτικές αντί για την ανάπτυξη θα έρχεται για πάντα η… τρόικα!
Μ.Η.Τ. 232120