Σχολιαστές υπουργοί, άλυτα προβλήματα

Οσοι πολιτικοί διστάζουν ή απλά δεν μπορούν να ασχοληθούν με τα θέματα της αρμοδιότητάς τους αρχίσουν και τα… καυτηριάζουν – πάντα σε λεκτικό επίπεδο.

Αν κάποιος (που δεν γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα) ακούσει υπουργό να απαντά σε ερωτήματα βουλευτών ή δημοσιογράφων για το χαρτοφυλάκιό του, θα σχηματίσει την εντύπωση ότι ομιλεί στέλεχος της αντιπολίτευσης!

Στην παρούσα κυβέρνηση τούτον τον χορό των ανώφελων σχολιασμών έσυρε πρώτος ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Πανούσης. Διαπίστωσε έκπληκτος το μέγεθος του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης, το κατήγγειλε με άρθρα του στις εφημερίδες, μίλησε με πίκρα γι’ αυτό ως πανελίστας σε τηλεοπτικές εκπομπές και τελικά η λύση που σκέφτηκε ήταν να κλείσει το κέντρο κράτησης λαθρομεταναστών στην Αμυγδαλέζα και να ξαμολύσει τους άρτι απελευθερωθέντες στο κέντρο των Αθηνών. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε…

Επειτα από τον κ. Πανούση, εκδηλώθηκε κι άλλος επικεφαλής υπουργείου. Ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς, πριν καν ασχοληθεί επιτυχώς έστω και με ένα θέμα του υπουργείου του, τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας διατυπώνοντας ανερυθρίαστα σκοταδιστικές απόψεις, όπως εκείνη περί της «ρετσινιάς» που συνιστά η αριστεία.

Αντί να προσπαθήσει να καταλάβει πώς θα μπορούσε να συμβάλει θετικά στην εξέλιξη και την ανάπτυξη της κρατικά παρεχόμενης εκπαίδευσης στη χώρα μας, αποπειράθηκε να μεταδώσει τα ιδεολογικά αδιέξοδά του στην κοινωνία – λες και οι πολίτες πληρώνουν δυσβάσταχτους φόρους για να εκτονώνονται ψυχολογικά οι κυβερνώντες.

Ενώ δεν έχει να επιδείξει έργο, μπορεί να σεμνύνεται για δηλώσεις απερίγραπτης ελαφρότητας, που προκαλούν θυμηδία σε όσους τις μαθαίνουν. Το τελευταίο κατόρθωμά του ήταν να προτείνει στο κόμμα του να διανέμουν νερά σε όσους τις ημέρες του καύσωνα ψήνονται μπροστά στα ΑΤΜ. Αυτή την πρόταση την έκανε στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας ταυτόχρονα την ακόλουθη άποψη: «Συνθηκολογήσαμε, αλλά κερδίσαμε, διότι άνοιξε ρήγμα στην ευρωζώνη».

Ο υπουργός Παιδείας της Ελλάδος ανακάλυψε την πρώτη νικηφόρα συνθηκολόγηση στην Ιστορία του Γένους μας. Και μη χειρότερα.