Οι άνθρωποι συνήθως ξεχνούν. Την ιστορία τους, τα σωστά και τα λάθη τους, όλες τις αξίες που τους οδήγησαν ψηλά και τα ένστικτα που τους τράβηξαν κάτω. Η Ευρώπη, θέλοντας να αφήσει πίσω της, αλλά να μη λησμονήσει, τις περιπέτειες του 20ού αιώνα, με τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, που ξεκίνησαν από το Βερολίνο, προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ειρηνικό, δημοκρατικό και ευημερούν πολυεθνικό οικοδόμημα: την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Η φαινομενικά «ανέφελη» πορεία της Ε.Ε. συνάντησε ένα εμπόδιο, που δεν μπορεί να αγνοήσει και ίσως να μη δύναται να προσπεράσει ή να παρακάμψει: τον φανατισμό ορισμένων κύκλων της πολιτικής και οικονομικής ζωής της Γερμανίας.
Αυτοί οι άνθρωποι, που εκπροσωπούνται… ιδανικά από προσωπικότητες του στιλ Σόιμπλε, Ντάισελμπλουμ και των λοιπών «συγγενών», έφτασαν την κατάσταση σε τόσο επικίνδυνα άκρα, ώστε απειλήθηκαν με κατάρρευση εντός ελαχίστων ημερών το ευρωπαϊκό όραμα και ο πολιτικός φορέας του.
Η εξώθηση της χώρας μας στα όρια της ανοχής της κυβέρνησης και της αντοχής της κοινωνίας κόστισε ακριβά στις οικονομίες της ευρωζώνης. Ουκ ολίγες δεκάδες δισεκατομμύρια ρίχθηκαν κρυφίως αλλά και φανερά για τη στήριξη του κοινού νομίσματος και των χρηματιστηριακών δεικτών των χωρών που συμμετέχουν σ’ αυτή την παράξενη και απάνθρωπη ιστορία των εκβιασμών και της επίδειξης ισχύος σε βάρος της Ελλάδας.
Ολα αυτά δεν έγιναν, φυσικά, με μόνο μέλημα το χρήμα και την υπεράσπιση και του τελευταίου ευρώ. Το κίνητρο των προπαγανδιστών της αυστηρότητας και των εισηγητών της «τιμωρίας» των απείθαρχων Ελλήνων είναι η κυριαρχία – κάτι πιο πολύτιμο από τα κεφάλαια.
Η συνέχεια της αναμέτρησης της κοινής λογικής με τις ιδεοληψίες και τη θεολογική αντιμετώπιση της υπόθεσης του χρέους θα είναι ενδιαφέρουσα αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνη για ολόκληρο τον πλανήτη.
Για να καταστεί εφικτή η επιστροφή στην ομαλότητα και να μπορέσουν οι λαοί της Ευρώπης να αναπνεύσουν δίχως τον βραχνά της τευτονικής αυστηρότητας, πρέπει να απομακρυνθούν οι φανατικοί από το προσκήνιο.
Μ.Η.Τ. 232120