Η φιλανθρωπία είναι μια δραστηριότητα ενταγμένη στην καθημερινότητα όλων των χωρών του κόσμου. Δεν υπήρξε εποχή που οι άνθρωποι δεν είχαν την ανάγκη των ισχυρών και ανίσχυρων του περιβάλλοντός τους που είχαν ανθρωπιστικό προσανατολισμό και δράση, αλλά και οργανώσεων που ασχολούνται με την καταπολέμηση του θηρίου της φτώχειας. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα στη χώρα μας, σε μεγάλη ένταση και φρενήρεις ρυθμούς – για ευνόητους λόγους.
Τα συσσίτια της Εκκλησίας και των δήμων αποτελούν ένα μικρό δείγμα από τον πυρετό της προσπάθειας να απαλυνθούν οι συνέπειες της κρίσης που μαστίζει τη χώρα. Ομως, παρά το αξιέπαινο της εθελοντικής προσφοράς των συλλογικοτήτων και των μεμονωμένων συμπολιτών μας, πρέπει να σημειωθεί ότι όλα αυτά φαντάζουν σαν απόπειρα κατάσβεσης τεράστιας πυρκαγιάς σε δάσος με κουβάδες νερού.
Δυο αριθμοί που αναφέρονταν στη «δημοκρατία» αρκούν για να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές. Αφενός η ανεργία τον Απρίλιο έφτασε το 25,6% και αφετέρου το ποσοστό των Ελλήνων που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ανέρχεται στο 36%!
Οι άνεργοι υπολογίζονται σε 1.216.870 άτομα και εκείνοι που… συνορεύουν με την εξαθλίωση είναι 3.884.700 άτομα. Και τα δύο στατιστικά αναφέρονται από την ΕΛ.ΣΤΑΤ.
Εκ τούτων συμπεραίνεται ότι το κράτος πρέπει άμεσα να αναλάβει πρωτοβουλίες για τη διευκόλυνση της ζωής των φτωχών και την αποφυγή περαιτέρω περιθωριοποίησης και απομόνωσής τους.
Η πρόσβαση στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στις δομές υγείας και εκπαίδευσης αλλά και σε όλες τις υπηρεσίες που υπάγονται στο κράτος είναι εργαλείο αποφυγής εξώθησης των συμπολιτών μας στην γκρίζα ζώνη της απραξίας και της απόγνωσης.
Μέχρι να καταλαγιάσει η θύελλα που χτυπά αλύπητα την πατρίδα μας, πρέπει εκείνοι που διοικούν να έχουν κατά νου την υποχρέωσή τους να μην αφήσουν κανέναν να χαθεί.
Υπάρχουν λύσεις για όλους, αν υπάρχουν άνθρωποι με ενδιαφέρον και θέληση προσφοράς και κράτος αρκετά έξυπνο για να διατηρεί με κάθε τρόπ
Μ.Η.Τ. 232120