Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα που μαράθηκε στα χέρια του Αντώνη Σαμαρά. Η θητεία του ήταν η μοναδική στην ιστορία του κόμματος κατά την οποία ό,τι μπορούσε να πάει στραβά πήγε στραβά.
Η αποκοπή της Ν.Δ. από ευρύτατες μάζες είναι ένα επιβεβαιωμένο γεγονός. Δεν χρειάζονταν το δημοψήφισμα και το εκκωφαντικό αποτέλεσμά του για να δείξουν στον αμερόληπτο παρατηρητή ότι οι εκλογείς έχουν γυρίσει την πλάτη σε μια επιλογή που ως πριν από λίγα χρόνια φάνταζε κυρίαρχη κοινωνικά, σοβαρή πολιτικά, ακέραιη ηθικά.
Τώρα η Νέα Δημοκρατία δείχνει ότι έχει αρνηθεί τον χαρακτήρα που της είχαν δώσει οι στρατηγικές αποφάσεις των προηγούμενων ηγεσιών της.
Συγκυβέρνησε με το ΠΑΣΟΚ, παραχώρησε αντιπροεδρία της κυβέρνησης στον Ευάγγελο Βενιζέλο, εναγκαλίστηκε τις πιο σάπιες εκδηλώσεις της εγχώριας διαπλοκής, ενστερνίστηκε νεοφιλελεύθερες απόψεις που απωθούσαν τον λαό, φορολόγησε άγρια τη μεσαία τάξη και συνέτριψε μόνη της την εκλογική απήχησή της.
Επιπλέον, καθ’ όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την τρόικα και ειδικά με τους Γερμανούς, ο Αντώνης Σαμαράς δεν έδειξε πουθενά και ποτέ ότι «πάτησε πόδι» και ότι χάραξε «κόκκινη γραμμή», πίσω από την οποία δεν θα μπορούσε να υποχωρήσει.
Η θητεία του στην προεδρία τριχοτόμησε την κοινωνική βάση της Ν.Δ. Οδήγησε μυριάδες ψηφοφόρους στους ΑΝ.ΕΛ. και στη Χρυσή Αυγή, μερικούς στην Αριστερά και πολλούς απλά στο… σπίτι τους.
Οπότε, για να υπάρξει έστω μία πιθανότητα ανάταξης για το κόμμα που ίδρυσε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, πρέπει πρώτα να αποφασιστεί η πορεία που θα ακολουθήσει.
Θέλει να φτάσει σε καλό λιμένα ή να κατευθυνθεί στα βράχια; Θέλει να επαναπροσεγγίσει τον λαό και να υπηρετήσει το έθνος ή θα παραπατά εδώ κι εκεί ως έρμαιο της συγκυρίας;
Οι απαντήσεις στα προαναφερθέντα ερωτήματα μπορεί να δοθούν μόνο αν συζητηθεί και συμφωνηθεί η ιδεολογία της Ν.Δ. Αυτή η διαδικασία πρέπει να προηγηθεί όλων των υπόλοιπων – για ευνόητους λόγους. Ολα ξεκινούν και καταλήγουν στις ιδέες.
Μ.Η.Τ. 232120