Μικρόνοες Ευρωπαίοι

Την πιο δύσκολη ώρα για τη γηραιά ήπειρο τα απερίγραπτα ανθρωπάκια που έχουν αναλάβει το έργο της πολιτικής εκπροσώπησης μισού δισεκατομμυρίου ανθρώπων ασχολούνται με την προσθαφαίρεση ποσών, με τα οποία μπορούν να πνίξουν τον σημαντικότερο πυλώνα σταθερότητας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την Ελλάδα.

Είναι αληθινά εξοργιστικό να παρακολουθεί κάποιος τα ανατολίτικα μικρόψυχα παζάρια και τους κτηνώδεις εκβιασμούς ενός εσμού αφρόνων εις βάρος μιας χώρας όπου γεννήθηκαν η δημοκρατία, η ιδέα και το όνομα της Ευρώπης. Προσπαθούν να πριονίσουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται και πολιτισμικά και γεωπολιτικά.

Διασκεδάζουν οι αχαρακτήριστοι ηγετίσκοι παίζοντας με τον πόνο 10.000.000 Ελλήνων, που έσωσαν την τιμή της ανθρωπότητας προτάσσοντας στήθη στη βαρβαρότητα από την εποχή των Μηδικών ως τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν τη διαχρονική σημασία της Ελλάδας για τον δυτικό πολιτισμό. Διυλίζουν τον κώνωπα των «οφειλομένων» του κράτους μας και καταπίνουν την κάμηλο της ισλαμιστικής απειλής.

Με κουτοπονηριές προσπαθούν να ξεγελάσουν την Ιστορία και την ίδια την πραγματικότητα, φορτώνοντας στην Ελλάδα το βάρος της λαθρομετανάστευσης και ελπίζοντας ότι δεν θα περάσει τα σύνορά τους η μανία των εξτρεμιστών μουσουλμάνων. Κι όμως, το σαράκι βρίσκεται ήδη εντός τους, μέσα στον εθνικό οργανισμό τους.

Εχθές ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ ξύπνησε απότομα από το μεθύσι του παιγνίου με την πατρίδα μας και τα δισεκατομμύρια που χρειάζονται για να μην καταρρεύσει η γαλανόλευκη εμπροσθοφυλακή της Ευρώπης.

Η τρομοκρατική επίθεση που έγινε σε εργοστάσιο παραγωγής αερίου της νοτιοανατολικής Γαλλίας, ο αποκεφαλισμός ενός ανθρώπου, η σημαία του Ισλαμικού Κράτους και οι εκρήξεις υποχρέωσαν τον Γάλλο πρόεδρο να ασχοληθεί με την καυτή, αληθινή πολιτική και να σταματήσει για λίγο να συμπεριφέρεται σαν μικρόψυχος σαράφης – και αυτός και οι υπόλοιποι «ομότεχνοί» του.

Η καταστροφή τούς χτυπάει την πόρτα κι εκείνοι νομίζουν ότι μπορούν να τη διώξουν από το παράθυρο και βασανίζουν την Ελλάδα, αντί να τη στηρίζουν μετά πάθους…