«Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και διά του Τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Κράτους. O Τύπος είναι ελεύθερος. H λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται». Ετσι ξεκινάει το άρθρο 14 του Συντάγματος, το οποίο είναι αφιερωμένο στην ελευθερία του Τύπου.
Οσα αναφέρονται στον καταστατικό χάρτη της χώρας δεν υπάγονται στην κατηγορία των… ειδών πολυτελείας. Είναι δικαιώματα πρώτης ανάγκης, τα συστατικά του οξυγόνου που διατηρεί στη ζωή τη δημοκρατία, στη χώρα όπου γεννήθηκε. Στην εποχή της σφοδρής αξιακής κρίσης και πολιτικής, καθώς και οικονομικής ένδειας που περνάμε, ο ρόλος του Τύπου είναι περισσότερο σημαντικός από εκείνον που είχε την περίοδο των «παχέων αγελάδων».
Ειδικά οι εφημερίδες, οι οποίες αποτελούν το ημερολόγιο καταστρώματος της εθνικής νεώς που ταξιδεύει στην αιώνια ρότα της στους ωκεανούς των διεθνών εξελίξεων, πρέπει να στηριχτούν παντί τρόπω, όπως γίνεται σε όλα τα κράτη που θέλουν να διατηρήσουν υψηλά τα επίπεδα ενημέρωσης του κοινού.
Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες οι κυβερνήσεις έχουν ανακαλύψει δεκάδες τρόπους ενίσχυσης της κυκλοφορίας των εφημερίδων. Από την κάλυψη του κόστους για παροχή στους νέους δωρεάν συνδρομής (Γαλλία) έως τον μηδενικό ΦΠΑ για τις ημερήσιες και εβδομαδιαίες εκδόσεις (Νορβηγία), για όλα τα στάδια της παραγωγής τους – από εκτύπωση έως και διανομή.
Στην πατρίδα μας, όπου η νέα κυβέρνηση της Αριστεράς διαρρηγνύει τα ιμάτιά της για την ανεξαρτησία του Τύπου, το υπουργείο Οικονομικών σκοπεύει να οδηγήσει τις περισσότερες εφημερίδες σε συρρίκνωση ή λουκέτο μέσω της σχεδιαζόμενης αύξησης στον ΦΠΑ!
Η βλάβη για την κοινωνία θα είναι δυσβάστακτη. Η επιβάρυνση στο κόστος της παραγωγής θα επιφέρει και μείωση των πωλήσεων στα φύλλα και αύξηση της ανεργίας όλων των επαγγελμάτων που σχετίζονται με τον κλάδο και πτώση της ποιότητας στην ενημέρωση του κοινού. Ευνοημένοι θα είναι μόνο εκείνοι που δεν πρέπει.
Οι εκδότες που περιμένουν εισπράξεις από άλλες «πηγές», όχι και τόσο διαφανείς…
Μ.Η.Τ. 232120