Οι υπουργοί Μεταφορών και οι επικεφαλής των μέσων μαζικής μεταφοράς διευκολύνουν τη διάπραξη αδικημάτων σε βάρος ανηλίκων. Η προκλητική αδιαφορία τους για οτιδήποτε άλλο εκτός από τα μικροκομματικά τερτίπια και την παρακολούθηση των διαδρομών της ισχύος και του χρήματος διαποτίζει αρνητικά την καθημερινότητα εκατομμυρίων Ελλήνων.
Σε τρένα, λεωφορεία, μετρό, τραμ, ηλεκτρικό, οι επιβάτες βλέπουν μικρά παιδιά να πέφτουν αντικείμενα εκμετάλλευσης από τους ίδιους τους γονείς τους ή από ξένους. Οι αδίστακτοι ενήλικοι υποχρεώνουν ανηλίκους να κρατούν το πλαστικό ποτήρι και να παρακαλούν για ελεημοσύνη τους επιβάτες. Αυτές οι χιλιάδες αθώες ψυχές εξοικειώνονται με την εξαθλίωση από την παιδική ηλικία. Αντί να βρίσκονται στο σχολείο, ζητιανεύουν. Τα περισσότερα θύματα των εκμεταλλευτών ξυλοκοπούνται και κακοποιούνται άγρια, αν δεν φέρουν στο σπίτι-φυλακή τις εισπράξεις που περιμένουν οι «διαχειριστές» τους.
Το κράτος διά των αντιπροσώπων του παραβιάζει ανερυθρίαστα τον νόμο, ανεχόμενο αυτήν την κατάσταση. Για παράδειγμα, ενώ σε όλες τις αποβάθρες όλων των μέσων σταθερής τροχιάς υπάρχουν και υπεύθυνοι σταθμού και σεκιούριτι, ουδέν πράττουν για να γλιτώσουν τους ανηλίκους από το δουλεμπόριο. Οι Ελληνες φορολογούμενοι πληρώνουν, μέσω της φορολογίας, σταθμάρχες και εταιρίες φύλαξης για να επιβλέπουν μην τυχόν και καπνίσει κάποιος σε αποβάθρα! Το δουλεμπόριο δεν φαίνεται να ενοχλεί κάποιον υπεύθυνο.
Το χειρότερο όλων είναι η διακομματική και διαχρονική απραξία των υπουργών Μεταφορών για το ζήτημα, παρά τη συχνή άσκηση κριτικής από κόμματα και φορείς γι’ αυτήν την κατάντια.
Οταν ένα κόμμα βρίσκεται στην αντιπολίτευση, ενίοτε, υποβάλλει -για την τιμή των όπλων- μια ερώτηση για την εκμετάλλευση των ανηλίκων που εξωθούνται στην επαιτεία.
Οι υπουργοί απαντούν ότι αυτό απαγορεύεται (άρθρα 407 & 409 του Ποινικού Κώδικα και άρθρο 1 του ν. 3064/2002), υπενθυμίζουν τις βαριές ποινές, που ουδέποτε επιβάλλονται, και συνεχίζουν απτόητοι το εθνοδιαλυτικό έργο τους.
Ωστόσο, αυτή η κατάσταση φέρει και την υπογραφή όσων αδρανούν και δεν απαιτούν από τους υπευθύνους να πράξουν το καθήκον τους.
Μ.Η.Τ. 232120