Ο «καλός μύλος» των προθύμων

Σε μία διαπραγμάτευση κάθε μέρος επιθυμεί να εξασφαλίσει τα περισσότερα ωφελήματα από την άλλη πλευρά. Ακόμα κι όταν πλησιάζει η λεγόμενη «ώρα της αλήθειας», όταν μηδενίζονται τα χρονικά περιθώρια, οι μετέχοντες στο… παζάρι κρατούν κλειστά τα χαρτιά τους, διότι κάθε λέξη τους, χειρονομία και υπαινιγμός μπορεί να φανερώσει μέχρι ποιου σημείου μπορούν να υποχωρήσουν. Αυτά ακριβώς είναι που λησμονούν ορισμένοι.

Ενας από αυτούς είναι ο κ. Δένδιας, που δήλωσε: «Εγώ αυτό που λέω είναι ότι είναι εθνική υποχρέωση η χώρα να έχει συμφωνία. Δεν πρόκειται εμείς να αφήσουμε τη χώρα να πάει στα βράχια, αυτό είναι βέβαιο». Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης εξέπεμψε περίπου το ίδιο μήνυμα, με άλλα λόγια: «Συμφωνία είναι καλύτερη από μη συμφωνία. Είναι ξεκάθαρο αυτό. Μη συμφωνία είναι χρεοκοπία. Χρεοκοπία δεν τη θέλει κανείς».

Κορυφαίος, όμως, του «χορού» όσων προεξοφλούν τη συμφωνία τους σε όποια συμφωνία κι αν έρθει είναι ο Σταύρος Θεοδωράκης: «Οποια συμφωνία έρθει στη Βουλή από τον Τσίπρα όλοι οι βουλευτές του Ποταμιού θα την ψηφίσουμε, χωρίς παζάρια, γιατί η χώρα χρειάζεται οξυγόνο».

Αυτού του είδους η λογική δεν έχει σχέση με την άσκηση πολιτικής υπέρ μιας χώρας. Το «ναι σε όλα» προτού καν ανακοινωθούν αυτά τα «όλα» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παιδαριώδες, αν δεν αφορούσε στον τρόπο ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων και αν δεν επηρέαζε την πορεία του έθνους.

Εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος πόσο έχει σκληρύνει η στάση των Γερμανών και των Ευρωπαίων υποτακτικών τους, όταν βλέπουν ότι μια σημαντική μερίδα του ελληνικού πολιτικού κόσμου είναι έτοιμη να υπογράψει οτιδήποτε αρκεί, όπως λέει, η χώρα «να πάρει μια ανάσα».

Ο αντίλογος σε αυτό το επιχείρημα της «εκτάκτου ανάγκης» δεν προβάλλεται όπως πρέπει και είναι σαφής: Μπορεί μια χώρα να θυσιάζει πολύ από το μέλλον της για λίγο από το τώρα; Αν σ’ αυτήν τη συμφωνία περιλαμβάνονται και όροι που στρέφονται στρατηγικά εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας, της υγείας των πολιτών και της κοινωνικής συνοχής, της δημόσιας τάξης και της ασφάλειας, οι «πρόθυμοι» γιατί θα πουν «ναι»; Ποια είναι η δική τους κόκκινη γραμμή;

Είναι διαφορετικό να επισημαίνεται η ανάγκη της διατήρησης του ισχύοντος νομίσματος και να αναφέρονται οι αρνητικές συνέπειες της εξόδου από το ευρώ και διαφορετικό να εμπεδώνεται στους πολίτες το σύνθημα «πάση θυσία», όποτε γίνεται λόγος για την επίτευξη συμφωνίας και την ευρωζώνη.

Το «πάση θυσία» το αξίζουν η ελευθερία, η ζωή και η αξιοπρέπεια της χώρας και του λαού.
Από την άλλη, ο «καλός μύλος» των προθύμων όλες τις συμφωνίες τις αλέθει…